Assassin Bugs Deceive Hungry Spiders

By Jennifer Viegas for Discovery News

Big spiders may frighten haunted house visitors this week, but spiders themselves would do well to fear assassin bugs.

A new study has just revealed the bugs' devious and deadly tactics. Like nightmarish bass players, assassin bugs pluck spider silk in webs, mimicking the movements of exhausted, stuck prey. When the hungry spider eases in for what it thinks is a sure meal, the assassin bug taps the spider, and then grabs, stabs and eats it.

The hunting technique, described in the latest Proceedings of the Royal Society B, exemplifies what's known as "aggressive mimicry," when a predator advertises its presence, yet uses deception to lure in its prey.

For the study, Anne Wignall, a researcher in the Department of Biological Sciences at Macquarie University, and co-author Phillip Taylor analyzed the assassin bug's hunting method.

They began by collecting spiders, as well as assassin bugs, on the grounds of their university. They also captured vinegar flies and aphids -- usual spider prey -- and leaves to simulate debris falling into a spider web.

Spiders and their webs were placed on a vibration-isolating table. Vibrations made in the webs by stuck flies, aphids, spiders-seeking mates and the falling leaves were all recorded and measured. The scientists also measured vibrations made by assassin bugs that plucked the web silk.

"Spiders tended not to respond to leaves and female spiders responded to male courtship by entering a characteristic copulatory position," according to the researchers.

Spiders reacted to the assassin bug silk plucks, however, as they did to struggling prey. Measurements of the pluck vibrations even showed that the "bad vibes" were nearly identical to those made by tired, stuck prey.

"To a spider, the vibrations generated by bugs may resemble small or exhausted prey that cannot mount high amplitude or high frequency struggles," Wignall and Taylor wrote.

Once the spider comes to investigate the plucking, which it senses by touch, the assassin bug will "tap the spider a few times while moving into position and attacking," Wignall noted.

Assassin bugs stalk spiders, too.

"The assassin bugs that stalk the spiders will tap the spider gently and very carefully with their antenna while they slowly move into position above the spider's body to attack," Wignall explained. "Once in position, the assassin bug will quickly stab the spider with its mouth part, called a proboscis or rostrum."

"The spider will usually stop struggling within 10 seconds of being stabbed by the assassin bug," added Wignall.

Studies on the behavior and biology of certain species of assassin bugs, such as those from South America, could help to wipe out Chagas disease, a parasitic infection.

According to the Howard Hughes Medical Institute, the protozoan parasite that causes the disease -- and is spread by South American assassin bugs -- affects millions of people each year, leading to severe chronic illness and tens of thousands of deaths.

"Anyone can be bitten by an insect while on holiday and unknowingly contract a parasitic disease," said Momar Ndao, laboratory director of the National Reference Center for Parasitology. "For example, people with Chagas disease -- caused by a parasite transmitted through the bite of the South American assassin bug -- can remain symptomless for two to three decades, while the parasites slowly invade the body's organs."

But some assassin bug species, such as those nicknamed "termite eaters," can benefit humans. These cunning pest-killers use dead termites to trick live ones into approaching them. This talent could make these assassin bugs a handy, natural form of pest control.

Online εκστρατεία της Greenpeace οδηγεί σε συμμόρφωση τη Nestle

Στην online καμπάνια της Greenpeace φαίνεται να υπέκυψε εν τέλει η Nestlé, η οποία και υπόσχεται τώρα να χρησιμοποιεί μόνο φιλικά στο περιβάλλον υλικά στα προϊόντα της.

Στο εξής, υπόσχεται η εταιρεία, θα χρησιμοποιεί μόνο φιλικό στο περιβάλλον φοινικέλαιο στις δημοφιλείς σοκολάτες της και θα ακυρώσει τις συμφωνίες που έχει συνάψει με προμηθευτές των οποίων οι ενέργειες οδηγούν σε αποψίλωση των δασών.
Επιπλέον, θα ζητήσει από μη κυβερνητική οργάνωση να επιβεβαιώσει την τήρηση των υποσχέσεών της, αφού ελέγξει τη λίστα των προμηθευτών της.

Οι υποσχέσεις αυτές έρχονται μετά από τρίμηνη εκστρατεία της Greenpeace, η οποία επιτέθηκε κατά των καταστροφικών για το περιβάλλον πρακτικών της Nestle μέσα από ιστοσελίδες όπως τα Facebook και YouTube. Σημειώνεται, μάλιστα, ότι ένα εκατομμύριο άνθρωποι από όλο τον κόσμο παρακολούθησαν στο YouTube παρωδία διαφήμισης της σοκολάτας KitKat, προϊόντος της Nestle, πριν αυτή αποσυρθεί για νομικούς λόγους. Η διαφήμιση έδειχνε έναν εργαζόμενο σε γραφείο να δαγκώνει με ευχαρίστηση την KitKat του η οποία είχε μέσα ένα δάχτυλο ουρακοτάγκου.

Η εκστρατεία αυτή της Greenpeace έδειξε για μια ακόμη φορά το πόσο ευάλωτες είναι οι πολυεθνικές εταιρείες σε εκστρατείες ΜΚΟ μέσω του διαδικτύου και έφερε στο προσκήνιο την οικολογική διαμάχη για το θέμα του φοινικέλαιου.

Χιλιάδες εκτάρια τροπικού δάσους έχουν αποψιλωθεί σε χώρες όπως η Μαλαισία και η Ινδονησία για τη δημιουργία των ειδικών εγκαταστάσεων παραγωγής φοινικέλαιου. Αποτέλεσμα φυλές να απομακρυνθούν από τη γη των προγόνων τους, να ενταθεί το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής και να μειωθεί ακόμη περισσότερο ο αριθμός σπάνιων ζώων όπως η τίγρης της Σουμάτρας, αλλά και οι ουρακοτάγκοι, οι οποίοι ζουν μόνο στα νησιά Βορνέο και Σουμάτρα.

Μετά την αποκάλυψη από την εφημερίδα «The Independent» της χρήσης του συγκριμένου συστατικού από εταιρείες όπως οι Nestle, Marks & Spencer, Cardbury και Mars, εκπρόσωποι τους έσπευσαν να υποσχεθούν ότι θα καταφύγουν στην προμήθεια του ελαίου με τέτοιον τρόπο ώστε να μην καταστρέφεται το περιβάλλον.

Μέχρι εδώ όλα καλά. Η Nestle, όμως, δήλωσε ότι θα συμμορφωθεί με τους όρους που επιβάλλει το αρμόδιο Roundtable on Sustainable Palm Oil όχι νωρίτερα από το 2015. Μέχρι την ημερομηνία αυτή θα συνεχίσει να προμηθεύεται το φοινικέλαιο από όποιους προμηθευτές επιθυμεί, κι ας καταστρέφεται έτσι το περιβάλλον.

Στις 17, λοιπόν, Μαρτίου η Greenpeace ξεκίνησε την εκστρατεία της κατά της εταιρείας, δηλώνοντας ότι διαθέτει στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι η φερόμενη ως προμηθεύτρια εταιρεία φοινικέλαιου της Nestle, Ινδονήσια εταιρεία Sinar Mas είναι υπεύθυνη για την αποψίλωση των τροπικών δασών. Η Nestle έσπευσε να διαψεύσει κάθε σχέση με την εταιρεία αυτή και ζήτησε από τον προμηθευτή της Cargill να εξετάσει τους ισχυρισμούς αυτούς.

Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό για την Greenpeace, όπως και με τους οργισμένους καταναλωτές οι οποίοι δημοσίευαν οργισμένα κείμενα στη σελίδα της εταιρείας στο Facebook.

Mόνο όταν η Nestle ανακοίνωσε ότι θα συμμορφωθεί με τους κανονισμούς, προμηθευόμενη το 18% του αποθέματος της σε φοινικέλαιο από «βιώσιμες πηγές» και υποσχόμενη ότι το ποσοστό αυτό θα φτάσει το 50% το 2015, δήλωσε ικανοποιημένη η Greenpeace.

Πηγή: The Independent

Η ελληνική μπίρα βγαίνει στον... αφρό

Ρισκάρισε, αλλά την καλή αρχή, όπως λέει, την έκανε. Μένει τώρα να επεκτείνει κι άλλο το εγχείρημά του, να εδραιωθεί στην αγορά. Από πέρυσι στα βαθιά της βύνης και του λυκίσκου, ο 40χρονος Διονύσης Χατζόπουλος σερβίρει από κοινού με τη σύζυγό του Μαρία την μπίρα Νέδα. Συνιδιοκτήτες της Μεσσηνιακής Μικροζυθοποιίας ΕΠΕ, στη μικρή μονάδα τους, στον δρόμο μεταξύ Μεσσήνης και Βελίκας, παράγουν από τον Απρίλιο του 2009 τα δικά τους μπουκάλια, των 330 και 500 ml.

«Στην Ελλάδα ουσιαστικά ισχύει μονοπώλιο, από τη στιγμή που μία και μόνο εταιρεία καλύπτει το 85% της αγοράς. Εκτιμήσαμε δηλαδή πως υπήρχε χώρος, προσοδοφόρο έδαφος και για μας για ένα τέτοιο βήμα. Είχαμε και άλλα εμπόδια να προσπεράσουμε: παιδευτήκαμε, για παράδειγμα, επί τρία χρόνια ωσότου εξασφαλίσουμε τις απαραίτητες άδειες, από τον Δήμο, την Πολεοδομία, τις Διευθύνσεις Περιβάλλοντος, Ανάπτυξης και Εμπορίου, μέχρι και από την Αρχαιολογική Υπηρεσία! Η γυναίκα μου υποχρεώθηκε να αφήσει στην άκρη τη δουλειά της, ως διακοσμήτρια εσωτερικών χώρων στην Αθήνα, για να με ακολουθήσει. Με πίστεψε όμως και με στήριξε εξαρχής σ΄ αυτό που τώρα μαζί κάνουμε! Ακόμη βέβαια είμαστε σε εμβρυακό στάδιο, οι πωλήσεις μας δεν μας επιτρέπουν να μιλήσουμε προς το παρόν για δικαίωση. Ωστόσο ήδη είμαστε σε θέση να παράγουμε ώς και 70.000 φιάλες μηνιαίως», λέει στα «ΝΕΑ» ο μεσσήνιος ζυθοποιός.

Στην οικογενειακή επιχείρησή του απασχολούνται σήμερα άλλοι πέντε εργαζόμενοι, μετρημένοι άλλοι ως εξωτερικοί συνεργάτες. «Ξεκινήσαμε ως μπίρα ΄Μessina΄, αλλά αντιληφθήκαμε πως ιταλική ζυθοποιία είχε προλάβει να κατοχυρώσει την ονομασία αυτή, στη Μεσσίνα της Σικελίας. Επιλέξαμε, έτσι, το όνομα της Νέδας-του μοναδικού ποταμού με θηλυκή ονομασία- για να αντιπροσωπεύει την περιοχή, αλλά και για να θυμίζει κάτι από μυθολογίατην ομώνυμη νύμφη, Νέδα, τροφό του Δία. Μιλάμε για καθαρή ελληνική μπίρα, χωρίς χημικά, με βάση τον γερμανικό νόμο του 1516, περί καθαρότητας του ζύθου. Είναι προϊόν παστεριωμένο και φιλτραρισμένο...», λέει.

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΓΟΛΙΔΑ η μπίρα είναι ελληνική υπόθεση, έστω με καναδική συνδρομή. «Δύο είμαστε οι παραγωγοί της Ζέος, αυτοί που κάνουμε και όλες τις εργασίες: εγώ και ο Ντέιβιντ Γουντ- ο καναδός διευθύνων σύμβουλος της επιχείρησης Ζέος Ζυθοποιία Α.Ε., που άρχισε να λειτουργεί το 2000, αρχικά με έλληνα ιδιοκτήτη. Στο εργοστάσιό μας, στο 1ο χλμ. Ινάχου- Αργους, παράγουμε σήμερα τέσσερις διαφορετικές μπίρες με βύνη σιταριού, παστεριωμένες και απαστερίωτες, σε πλαστικές και γυάλινες φιάλες, αλλά και βαρέλια. Ετησίως, σε φουλ ρυθμούς, μπορούμε να παράγουμε ώς και έξι εκατομμύρια τόνους, 1.600 μπουκάλια ανά ώρα», εξηγεί ο Βαγγέλης Μπούρας, αρμόδιος για την παραγωγή και διακίνηση των εμπορευμάτων.

«Η μπίρα μας είναι ελληνικότατη, καθώς παράγεται με νερό από τις πηγές του Αναβάλου. Και το όνομά της προέρχεται από το αρχαίο ρήμα ζέω, που σημαίνει βράζω, το διαλέξαμε επειδή ακριβώς το προϊόν μας βράζεται. Εδώ και πέντε χρόνια μάλιστα αναγράφουμε και το επιφώνημα “όπα” στην ετικέτα μας, στα μπουκάλια μας έχουμε ακόμη και την ελληνική σημαία και τον Μέγα Αλέξανδρο! Μέχρι τώρα, ευτυχώς, τα πάμε καλά, έστω με πωλήσεις μόνο σε καφετέριες, ξενοδοχεία και εστιατόρια του νομού, μικρότερες ποσότητες και σε επιλεγμένα μίνι μάρκετ και κάβες της Αττικής. Καταλαβαίνουμε ότι όλο αυτό θέλει και τον χρόνο του, δεν βιαζόμαστε. Το σημαντικό είναι πως ετοιμαζόμαστε και για τις πρώτες εξαγωγές μας σε ΗΠΑ και Καναδά!», λέει.

Gourmet απόλαυση

ΦΡΕΣΚΙΑ γεύση Κέρκυρας υπόσχεται από το 2009 και η Κερκυραϊκή Μικροζυθοποιία ΕΠΕ. Με έδρα τους στον Αρίλλα, οι ζυθοποιοί Σπύρος και Θανάσης Καλούδης, πατέρας και γιος, βγάζουν στο εμπόριο τρεις διαφορετικές μπίρες. «Πρόκειται για ζωντανά προϊόντα, με φυσικό άρωμα και γεύση, δίχως χρωστικές ή αρωματικές ύλες. Επιπλέον παράγονται, ζυμώνονται και ωριμάζουν με τον παραδοσιακό τρόπο, σ΄ ένα υπερσύγχρονο εργοστάσιο, που μπορεί να διασφαλίσει την ποιότητα που επιτάσσει και η ευρωπαϊκή νομοθεσία. Είναι μπίρες που καταλήγουν ώριμες στην αγορά, δεν υπόκεινται σε καμία διαδικασία κονσερβοποίησης για έξτρα διάρκεια. Αντιθέτως είναι φρέσκες, διατηρούνται μόλις για δύο μήνες, μόνο για λίγες μέρες εκτός ψυγείου. Ούτε και φιλτράρονται, ώστε να μην αφαιρείται η μαγιά τους, αλλά να διατηρούνται όλες οι βιταμίνες Β. Παράλληλα, δεν έχουν υποστεί σταθεροποίηση, προκειμένου να μη χάνουν τις ωφέλιμες για τον οργανισμό πρωτεΐνες και πολυφαινόλες - γι΄ αυτό και στο ποτήρι είναι θολές.

Είναι... Χάρμα και γίνεται ανάρπαστη

Ο 41ΧΡΟΝΟΣ γερμανός μαθηματικός Μπερντ Μπρινκ και ο 40χρονος μηχανολόγος μηχανικός Γιάννης Λιονάκης είναι οι δύο μερακλήδες μπιροπαραγωγοί της Κρήτης. Ο πρώτος στους Αρμένους Ρέθυμνου (Ρεθυμνιακή Ζυθοποιία ΑΒΕΕ), όπου εμφιαλώνει από το 2001 την πρώτη ελληνική βιολογική μπίρα, την Βrink΄s Rethymnian, που είναι ήδη αναγνωρίσιμη και πέρα από το νησί. Εκπρόσωπος των Χανίων, ο κ. Λιονάκης έστησε επίσης μόνος του την ομόρρυθμη εταιρεία του, την Κρητική Ζυθοποιία «Χάρμα», στο Ζουνάκι, 25 χιλιόμετρα από την πόλη. Η ομώνυμη μπίρα του ήδη γίνεται ανάρπαστη. «Κατά γενική ομολογία οι μπίρες μας, ξανθιά και μαύρη, είναι καλές. Γι΄ αυτό και όλη η παραγωγή μας, 70.000 λίτρα ετησίως, εξαντλείται εντός νομού. Είναι που ο κόσμος έχει αναγνωρίσει πως πρόκειται για ένα εξαιρετικό προϊόν, απαστερίωτο και αφιλτράριστο, χωρίς άλλη επεξεργασία στα συστατικά του. Σαν να πίνεις φυσικό χυμό πορτοκαλιού, αντί για μια πορτοκαλάδα με ανθρακικό», λέει.

«Μπήκαμε στον Αναπτυξιακό Νόμο, βάλαμε και λεφτά από την τσέπη μας, συνολικά το κόστος λειτουργίας μας ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο ευρώ. Οσο για τα περιθώρια κέρδους μας, θα έλεγα πως πρόκειται τελικά για ένα πολύ ακριβό χόμπι, απόσβεση δεν θα κάνουμε ποτέ, εάν δεν επεκταθούμε».

«Το καλύτερο φάρμακο!»

ΠΡΩΗΝ φαρμακοποιός στο επάγγελμα, ο 47χρονοςΑλέξανδρος Κουμάντος έκανε την μπίρα... φάρμακό του! Από τον Σεπτέμβριο του 2005 έστησε στη Δραπετσώνα την Πειραϊκή Μικροζυθοποιία, σήμερα Α.Ε., έγινε ένας από τους τρεις παραγωγούς στην Ελλάδα που εμφιαλώνουν βιολογική μπίρα, τη στέλνει πλέον και σε ελβετική αλυσίδα ντελικατέσεν. «Βγαίναμε στο εξωτερικό και ευχαριστιόμασταν να πίνουμε μπίρα, εδώ τέτοιες γεύσεις δεν υπήρχαν. Αυτές λοιπόν είπαμε να προσφέρουμε, όχι να μιμηθούμε βιομηχανικές μπίρες που υπήρχαν ήδη στα ράφια. Σήμερα πια λέμε πως αξίζει τον κόπο όλη αυτή η προσπάθεια και σκληρή δουλειά! Αλλά για να είσαι συνεχώς στην αγορά, χρειάζεσαι και διαρκείς επενδύσεις, πράγμα δύσκολο στην τρέχουσα οικονομική συγκυρία. Στην πραγματικότητα δεν έχουμε υποστήριξη από πουθενά, ό,τι κάνουμε είναι από ίδια κεφάλαια. Φέτος σκοπεύουμε και να μεταστεγαστούμε στη Βιομηχανική Περιοχή Λαμίας, για να φύγουμε από κατοικημένη περιοχή. Η μονάδα μας μεγαλώνει, γιατί ακριβώς έχει αυξηθεί και η ζήτηση των προϊόντων μας: με δύο τύπους μπίρας, φέτος θα ξεπεράσουμε τα 1.500 εκατόλιτρα, υπερδιπλάσια δηλαδή από τα 700 περσινά», λέει, δίνοντας τη δική του εξήγηση για τις ανοδικές τάσεις που εν μέσω κρίσης καταγράφει η Πειραϊκή, πωλούμενη σε κάβες και μεγάλα σούπερ μάρκετ σ΄ όλη την Ελλάδα.

Πηγή: Αναδημοσίευση του ρεπορτάζ του Π. Στεφανή στα Νέα της 19/7/2010

Έρχεται νέα γενιά αντιιικών φαρμάκων

Τα νέα ευρήµατα ανατρέπουν την επικρατούσα θεωρία της Ανοσολογίας, σύµφωνα µε την οποία τα αντισώµατα - πρωτεΐνες του ανοσοποιητικού συστήµατος που εξουδετερώνουν τα µικρόβια - αδυνατούν να πολεµήσουν τον ιό από τη στιγµή που θα εισδύσει στο ανθρώπινο κύτταρο. Οι επιστήµονες από το εννέα φορές βραβευµένο µε Νοµπέλ Εργαστήριο Μοριακής Βιολογίας του Cambridge έδειξαν ότι το ανοσοποιητικό σύστηµα µπορεί εν τέλει να καταστρέψει έναν ιό, έστω και αν έχει εισβάλει στο ανθρώπινο κύτταρο. Συνεπώς, καταλήγουν στο πόρισµά τους οι ερευνητές, ανοίγει ο δρόµος για τη δηµιουργία µιας νέας γενιάς αντιιικών φαρµάκων, τα οποία θα ενισχύουν τον φυσικό µηχανισµό του κυττάρου που εξοντώνει τον ιό. Η πρώτη κλινική δοκιµή των φαρµάκων αυτών αναµένεται να αρχίσει σε 2-5 χρόνια.

Οι ιοί είναι απλά σωµατίδια που αποτελούνται από ένα πρωτεϊνικό περίβληµα, µέσα στο οποίο υπάρχει το γενετικό τους υλικό. Ωστόσο, δεν έχουν την ικανότητα να πολλαπλασιάζονται µόνοι τους και για τον λόγο αυτό µολύνουν άλλα κύτταρα. Θεωρούνται οι πιο στυγεροί «δολοφόνοι» του ανθρώπου, καθώς ευθύνονται για σχεδόν διπλάσιους θανάτους συγκριτικά µε τον καρκίνο. Η καταπολέµησή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη επειδή έχουν την ιδιότητα να εισχωρούν στο εσωτερικό του κυττάρου που προσβάλλουν και είναι πολύ ανθεκτικοί στην επίθεση του ανοσοποιητικού συστήµατος και των ισχυρών αντιβιοτικών. Οι επιστήµονες έχουν αναγνωρίσει εκατοµµύρια διαφορετικά είδη ιών που προσβάλλουν τους ανθρώπους, τα ζώα, τα φυτά, ακόµη και τα βακτήρια.

Στους ανθρώπους, εκτός από το κοινό κρυολόγηµα, τη γρίπη και τη γαστρεντερίτιδα, οι ιοί είναι ακόµη υπεύθυνοι για την ανεµοβλογιά, την πολιοµυελίτιδα, τον έρπητα, το ΑΙDS και κάποιες µορφές καρκίνου.

«Οι γιατροί έχουν στη διάθεσή τους πολλά αντιβιοτικά για την καταπολέµηση των βακτηριδίων, όχι όµως αντιιικά φάρµακα. Αν και είναι σχετικά νωρίς, και δεν γνωρίζουµε ακόµη εάν µπορούν να αντιµετωπιστούν όλοι οι ιοί µε αυτόν τον µηχανισµό του ανοσοποιητικού συστήµατος, είµαστε ενθουσιασµένοι που η ανακάλυψή µας θα οδηγήσει στη δηµιουργία νέων φαρµάκων», επισηµαίνει στην «Guardian» ο δρ Λίο Τζέιµς, επικεφαλής της έρευνας.

Γυμναστική κατά του κρυολογήματος

Όσοι αθλούνται συχνά έχουν λιγότερες πιθανότητες να αρρωστήσουν από το κοινό κρυολόγημα αποδεικνύεται σε έρευνα στην οποία συμμετείχαν 1.000 άνθρωποι και δημοσιεύθηκε στην βρετανική επιθεώρηση αθλητικής ιατρικής.

Σύμφωνα με την έρευνα του κρατικού πανεπιστημίου Appalachian στην Νότια Καρολίνα, όσοι αθλούνται συχνά έχουν τις μισές πιθανότητες να αρρωστήσουν και ακόμη και αν νοσήσουν τα συμπτώματα είναι λιγότερο έντονα συγκριτικά με όσους δεν ασκούνται.

Όπως αναφέρουν οι ειδικοί αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η γυμναστική ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Επίσης όπως επισημαίνουν το είδος της άσκησης δεν χρειάζεται να είναι έντονο, ακόμη και μετριοπαθής γυμναστική μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά στον οργανισμό.

Εκτιμάται ότι οι ενήλικες νοσούν δύο με πέντε φορές το χρόνο. Ωστόσο σύμφωνα με την έρευνα αν κάποιος συμπεριλάβει στην καθημερινότητά του μια μετριοπαθή άσκηση τότε αυξάνει τις πιθανότητες να μη αρρωστήσει καθόλου ή τα συμπτώματα να είναι ήπια.

Για τη συγκεκριμένη μελέτη οι αμερικανοί ερευνητές ζήτησαν από τους εθελοντές να καταγράψουν τον όποιο βήχα ή φτέρνισμα είχαν μέσα σε περίοδο τριών μηνών από το φθινόπωρο έως και το χειμώνα. Επίσης τους ζήτησαν να καταγράψουν πόσο συχνά κάνουν γυμναστική έστω και για είκοσι λεπτά, τη διατροφή τους, ακόμη και γεγονότα που τους άγχωσαν πολύ, καθώς το στρες επηρεάζει το ανοσοποιητικό σύστημα.

Αυτό που διαπιστώθηκε ήταν ότι όσοι αθλούνταν πέντε ή περισσότερες φορές την εβδομάδα αρρώστησαν κατά μέσο όρο για πέντε ημέρες συγκριτικά με τις εννέα ημέρες που έμειναν στο κρεβάτι όσοι δεν αθλούνταν καθόλου ή γυμνάζονταν λίγο.

Επίσης τα συμπτώματα ήταν ήπια για όσους είχαν τη γυμναστική ενταγμένη στο καθημερινό τους πρόγραμμα, ενώ διαπιστώθηκε ότι οι άνδρες, παντρεμένοι και όσοι τρώνε πολλά φρούτα νοσούν σπανιότερα.

Πηγή: TVXS

Bounce-Less Bungee Cord Promises Gentler Jump

By Eric Bland, for Discovery News

The next time you bungee jump off a cliff, new materials developed in the United States and Canada may be able to provide you with a smoother ride.

Based on mermaid's necklace, a gooey, stringy material snails use to protect their growing embryos, the synthetic substance could have a range of applications, from bounce-less bungee cords to replacement, artificial ligaments for knees and other joints.

"These delicate little critters are tossed around for months and months by very large breakers and manage to survive," said Herbert Waite, a professor at the University of California, Santa Barbara, and co-author of a new paper in the journal Nature Materials who is studying the mermaid's necklace.

"You could put something that delicate in a leather or plastic pouch, subject it to that same environment, and it would be very damaged."

Washed up on the beach, mermaid's necklace resembles a translucent, gooey string of pearls several feet long.

At the molecular level, mermaid's necklace resembles a twisted ladder, similar to DNA, but with three stringers instead of two.

As the twisted triple helix emerges from the whelk, a snail found on the East Coast of the United States, the creature layers the strands on top of each other, forming a small, tube-shaped casing. The 50 to 100 strands give the necklace the strength of plastic and the flexibility of rubber.

Pulled in opposite directions, mermaid's necklace stretches like a rubber band, the bonds between the coiled triple helices breaking one by one as the material elongates.

Unlike a rubber band, however, once the maximum length is reached, mermaid's necklace doesn't quickly bounce back. The triple helices slowly re-form the broken bonds, shortening the strand back to its original resting length.

If a person jumped off a bridge using a cord made of mermaid's necklace, the bungee jumper would come to a gentle halt before being slowly raised back up.

Mermaid's necklace is far from the only biological material inspiring scientists to create a synthetic analog. Other biomemetic materials based on abalone shells or drag line spider silk have received extensive attention over the years.

Yet despite many attempts to create a synthetic analog of these super strong, super tough natural materials, none has fully replicated the genuine article.

Mermaid's necklace could be one of the first materials to have an effective synthetic counterpart, says Bob Shadwich, a scientist who studies biomemetic materials at the University of British Columbia.

Spider silk protein, for example, can be made from transgenic goats, but human scientists still can't weave those proteins together the way spiders can.

Mermaid's necklace proteins, on the other hand, "show a very strong propensity to self-assemble, which makes producing the material much easier," said Shadwick.

In fact, one of Shadwick's students has already electospun a synthetic version of mermaid's necklace. Electrospinning was developed decades ago to produce synthetic materials like nylon. The student "just hasn't gotten to the point of testing its material properties yet," said Shadwick.

If a synthetic version of mermaid's necklace is developed, there would be a wide range of potential applications for this material: parachute cord that provides a gentle stop instead of an abrupt jerk, rope that automatically raises a fallen climber back to his starting position, and self-healing, artificial tendons and ligaments, just to name a few.

"It's not far fetched at all," said Shadwick. "It's just a matter of getting it done."

While many scientists are working on synthetic analogs of mermaid's necklace and spider silk for the benefit of humans, Waite says that he is focused on studying animals like the channeled whelk to help preserve them.

In the coming years, "40 percent of all marine species will become extinct due because of man made reasons," said Waite.

"A lot of people are focused on these animals only because they are a treasure trove of applications, but those applications won't be around if these species vanish," he added

Genetically Engineered Silkworms Spin Like Spiders

By Eric Bland, for Discovery News

If Spider-Man ever ran out of webs, he could now enlist an army of silkworms to spin extra high-tensile spider silk.

Scientists have created a genetically modified silkworm that spins a new kind of silk: a hybrid of silkworm silk and spider silk.

The new material alone could shake up the textile industry, while future silk hybrids could be used in everything from bulletproof clothing to artificial tendons.

"Compared to normal spider silk, it's not as strong," said Malcolm Fraser, a scientist from the University of Notre Dame. "But we are confident that, this being our first attempt, that we will be able to tweak the system to bring the system closer to the strength of true spider silk."

Fraser, along with professor Randy Lewis from the University of Wyoming, developed the spider-silk-spinning silkworms.

Silkworms have helped clothe people for thousands of years by reliably producing large quantities of a soft, supple and luxurious material.

Spider dragline silk is significantly stronger than silkworm silk -- so strong that it can best steel wire -- but it is hard to make.

"They just don't produce enough silk," said Fraser, who notes that a golden cloth on display at the American Museum of Natural History in New York City required more than one million spiders to produce. "One million silkworms can produce considerably more silk than one million spiders."

The new silk is a hybrid of spider silk and silkworm silk. It is stronger and finer than silkworm silk, but not quite as strong as spider silk. "It would definitely be stronger (than a normal silk shirt)," said Lewis. "But it wouldn't flow like silkworm silk does."

"It's a fabulous accomplishment," said Cheryl Hayashi, a spider silk expert and a professor at the University of California, Riverside.

Other groups have produced spider silk protein in plants, in bacteria and even in goat's milk. But spider silk protein is not the same as spun spider silk. The silkworms have the necessary body parts to spin the protein into silk threads -- and to produce it in large quantities.

The new silk alone could shake up the textile industry by creating a softer, stronger fabric that still looks like silk.

Fraser and his team, however, have bigger plans in mind.

In this work the Notre Dame and University of Wyoming scientists replaced only one of multiple silk-producing genes in silkworms with spider silk genes. Eventually they want to replace multiple silkworm silk-producing genes with spider silk genes.

In particular, they hope to insert genes from the newly discovered Darwin's Bark Spider (Caerostris darwini), which produced silk twice as strong as any other. That's more than 10 times stronger than Kevlar, a fabric commonly found in bulletproof vests.

Mass produced, stronger-than-steel spider silk will also have a range of biomedical applications, said Fraser and Lewis. Hybrid silk could be speed wound-healing, eliminate or reduce the need for cadaver-derived tendons and ligaments.

Αρχαία ελληνικά στα δημοτικά σχολεία της Οξφόρδης από το Σεπτέμβρη!

Από το Σεπτέμβριο θα ξεκινήσει η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών στα δημοτικά σχολεία της Οξφόρδης, απόφαση που ελήφθη από το βρετανικό υπουργείο Παιδείας. Η εφημερίδα Guardian μάλθιστα πραγματοποίησε δημοσκόπηση στην ιστοσελίδα της, στην οποία το κοινό απάντησε, σε ποσοστό 80%, ότι η διδασκαλία αρχαίων ελληνικών "είναι καλή ιδέα. Τα αρχαία ελληνικά είναι η ρίζα του πολιτισμού".

Όπως σημειώνει στο σχετικό άρθρο της η Daily Telegraph, μετά από την επιτυχία που συνάντησε προηγούμενο πρόγραμμα για την εισαγωγή λατινικών σε δεκάδες δημοτικά σχολεία της χώρας, τα αρχαία ελληνικά θα διδάσκονται σε τρία σχολεία στην περιοχή της Οξφόρδης (160 μαθητές) παράλληλα με μαθήματα ελληνικής ιστορίας και πολιτισμού,.

Πρόκειται για το σχέδιο Ίρις του οποίου ηγείται οργάνωση με θέμα την προαγωγή της διδασκαλίας των κλασικών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στη Βρετανία. Η δρ. Lorna Robinson, η οποία ηγήθηκε της μάχης για την επαναφορά και των λατινικών στα σχολεία, θεωρεί πως τα αρχαία ελληνικά θα έχουν μεγάλη επιτυχία, αφού «θα παράσχουν μια καθαρή και συναρπαστική βάση για την κατανόηση πολλών πολυπλοκοτήτων της αγγλικής γραμματικής».

Πηγή: TXXS

Οι «υποδοχείς γεύσης» των πνευμόνων, ελπίδα για το άσθμα

Όχι μόνο η γλώσσα, αλλά οι πνεύμονες διαθέτουν «υποδοχείς γεύσης», που ανοίγουν μόλις «γευτούν» κάτι πικρό. Η νέα ανακάλυψη θεωρείται ότι μπορεί να ανοίξει το δρόμο για νέα αποτελεσματικότερα φάρμακα κατά του άσθματος.

Ερευνητές του πανεπιστημίου του Μέριλαντ, υπό τον πνευμονολόγο καθηγητή Στέφεν Λίτζετ του τμήματος φυσιολογίας της Ιατρικής Σχολής, που παρουσίασαν τη σχετική μελέτη στο ιατρικό περιοδικό «Nature Medicine», έκαναν πειράματα με ποντίκια και διαπίστωσαν ότι ο «βομβαρδισμός» αυτών των υποδοχέων των πνευμόνων με ουσίες που είχαν πικρή γεύση, βοηθούσαν στο άνοιγμα των αεραγωγών, κάτι που, εκτός από το άσθμα, μπορεί να βοηθήσει και σε άλλες παθήσεις των πνευμόνων, όπως το εμφύσημα και την χρόνια βρογχίτιδα.

Οι «υποδοχείς γεύσης» που ανακαλύφθηκαν στους λείους μυς των πνευμόνων, δεν είναι ακριβώς ίδιοι με αυτούς του στόματος, καθώς δεν στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο, παρόλα αυτά ανταποκρίνονται αυτόματα στην επαφή τους με τις πικρές ουσίες και ωθούν τους αεραγωγούς να ανοίξουν. Η αντίδραση φαίνεται πως έχει κάποια -άγνωστη μέχρι τώρα- προστατευτική δράση στον οργανισμό.

«Οι υποδοχείς αυτοί άνοιξαν τους αεραγωγούς περισσότερο από κάθε άλλο φάρμακο που υπάρχει σήμερα για την θεραπεία του άσθματος ή της χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας», δήλωσε ο υπεύθυνος της μελέτης. Στο άσθμα και στις παρεμφερείς πνευμονικές παθήσεις, οι μύες των αεραγωγών συστέλλονται, με συνέπεια οι αεραγωγοί (μέσω των οποίων κινείται ο αέρας και φτάνει οξυγόνο στα κύτταρα) να στενεύουν, με συνέπεια να χρειάζονται φάρμακα προκειμένου να χαλαρώσουν ξανά οι μύες και να μπορέσει ο ασθενής να αναπνεύσει φυσιολογικά.

Ο Λίτζετ δήλωσε ότι ένα εισπνεόμενο φάρμακο σε μορφή σπρέι που θα περιέχει κάποια ουσία με πικρή επίγευση, για παράδειγμα κινίνο ή σακχαρίνη, θα μπορούσε να βελτιώσει ή και να αντικαταστήσει τα σημερινά φάρμακα. Προειδοποίησε όμως ότι, απλώς τρώγοντας πικρά φαγητά, ο ασθενής δεν θα μπορέσει να καταπολεμήσει μια κρίση άσθματος. Όπως είπε, η καλύτερη λύση θα είναι η μελλοντική δημιουργία χημικών τροποποιήσεων πικρών φυτικών ουσιών για την ανάπτυξη των κατάλληλων φαρμάκων.

Μελλοντικές έρευνες θα μελετήσουν τη δράση των πικρών ουσιών στους πνεύμονες των ανθρώπων, ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν έχουν παρενέργειες (π.χ. δεν προκαλούν φλεγμονή). Εκπρόσωπος της βρετανικής οργάνωσης ασθματικών «Asthma UK» δήλωσε ότι ένα μεγάλο μέρος των ασθενών δεν μπορούν να ελέγξουν τα συμπτώματά τους με τα υπάρχοντα φάρμακα, συνεπώς είναι ζωτική η ανάγκη για έρευνες σχετικά με νέα πιο αποτελεσματικά φάρμακα. Προειδοποίησε όμως ότι, αν και καλοδεχούμενη η νέα ανακάλυψη για τη δράση των πικρών ουσιών, οποιεσδήποτε νέες θεραπείες, αν καταστούν εφικτές, θα χρειαστούν ακόμα πολλά χρόνια.

Πηγή: TVXS

Πιο γρήγορες κι από κομπιούτερ στους μαθηματικούς υπολογισμούς οι μέλισσες

Πολύπλοκα μαθηματικά προβλήματα, που απαιτούν ολόκληρες ημέρες ακόμη και σε ηλεκτρονικούς υπολογιστές, μπορούν να λύνουν οι μέλισσες, σύμφωνα με νέα βρετανική επιστημονική έρευνα.

Η μελέτη των ερευνητών του πανεπιστημίου του Royal Holloway Λονδίνου, υπό τον δρα Νάιτζελ Ρέιν της Σχολής Βιολογικών Επιστημών, δημοσιεύτηκε στο αμερικανικό περιοδικό οικολογίας και βιολογίας «The American Naturalist». Από αυτή διαπιστώθηκε ότι οι μέλισσες μαθαίνουν να πετούν ακολουθώντας τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα στα λουλούδια που έχουν προηγουμένως ανακαλύψει με τυχαία σειρά, με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά «λύνοντας» το λεγόμενο «πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή», ένα διάσημο και δισεπίλυτο γρίφο στον χώρο των οικονομικών και των μαθηματικών.

Στο πρόβλημα αυτό, ένας άνθρωπος (πωλητής) καλείται να βρει τη συντομότερη δυνατή διαδρομή ανάμεσα σε όλους τους προορισμούς που πρέπει να επισκεφτεί. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές λύνουν το πρόβλημα συγκρίνοντας το μήκος όλων των πιθανών διαδρομών και επιλέγοντας τον πιο σύντομο. Όμως οι μέλισσες φαίνεται να κάνουν ουσιαστικά το ίδιο πράγμα κάθε μέρα, χωρίς καν τη βοήθεια κομπιούτερ, απλώς με ένα εγκέφαλο που δεν είναι μεγαλύτερος από ένα σπόρο φυτού.

Σύμφωνα με τους επιστήμονες, καθημερινά οι μέλισσες ξεκινούν να επισκεφτούν μια πληθώρα λουλουδιών σε διάφορες τοποθεσίες και, επειδή θέλουν να κάνουν εξοικονόμηση ενέργειας για το πέταγμά τους, «υπολογίζουν» μια διαδρομή που τους επιτρέπει να βρίσκονται στον αέρα το ελάχιστο δυνατό χρονικό διάστημα.

Χρησιμοποιώντας τεχνητά άνθη, συνδεμένα με υπολογιστές, οι ερευνητές έδειξαν ότι οι μέλισσες δεν χαράζουν μια πορεία απλώς με βάση την τυχαία σειρά που βρήκαν προηγουμένως τα λουλούδια, αλλά πάνε από λουλούδι σε λουλούδι ακολουθώντας συγκεκριμένο «σχέδιο», που τους επιτρέπει να πετάνε όσο γίνεται λιγότερο. Αφού εντοπίσουν τις θέσεις των λουλουδιών, στη συνέχεια οι μέλισσες επιστρέφουν σε αυτά έχοντας μάθει -με μυστηριώδη τρόπο- να ακολουθούν πια τον καλύτερο δυνατό δρόμο, δηλαδή τον πιο σύντομο, ώστε να εξοικονομούν χρόνο και ενέργεια (ή χρήμα, όπως θα έλεγε ένας πωλητής!).

«Παρά τους μικροσκοπικούς εγκεφάλους τους, οι μέλισσες είναι ικανές για εντυπωσιακά κατορθώματα στη συμπεριφορά τους. Πρέπει να καταλάβουμε με ποιο τρόπο μπορούν να λύσουν το πρόβλημα του περιοδεύοντος πωλητή χωρίς κομπιούτερ», δήλωσε ο υπεύθυνος της έρευνας.

Οι επιστήμονες ευελπιστούν ότι μια τέτοια ανακάλυψη θα μπορούσε να βοηθήσει και τους ανθρώπους σε διάφορα πρακτικά προβλήματα, όπως στην καλύτερη ρύθμιση της κυκλοφορίας σε ένα δίκτυο (π.χ. κυκλοφοριακό) ή στην εκτεταμένη αλυσίδα τροφοδοσίας μιας επιχείρησης, που στέλνει φορτηγά σε όλα σημεία του ορίζοντα και θέλει να εξοικονομήσει χρόνο και χρήμα στις μετακινήσεις.

Πηγή: TVXS

Alexander the Great Killed by Toxic Bacteria?

By Rossella Lorenzi, for Discovery News

An extraordinarily toxic bacterium harbored by the "infernal" Styx River might have been the fabled poison rumored to have killed Alexander the Great (356 - 323 B.C.) more than 2,000 years ago, according to a scientific-meets-mythic detective study.

The research, which will be presented next week at the XII International Congress of Toxicology annual meetings in Barcelona, Spain, reviews ancient literary evidence on the Styx poison in light of modern geology and toxicology.

According to the study, calicheamicin, a secondary metabolite of Micromonospora echinospora, is what gave the river its toxic reputation.

The Styx was the portal to the underworld, according to myth. Here the gods swore sacred oaths.

"If they lied, Zeus forced them to drink the water, which struck them down. The 8th-century B.C. Greek poet Hesiod wrote that the gods were unable to move, breathe or speak for one year," co-author Adrienne Mayor, a research scholar at Stanford University's Departments of Classics and History of Science, told Discovery News.

Another account by the Greek geographer Pausanias (110 - 180) reported that the river could ruin crystal, pottery and bronze. "(The) only thing able to resist corrosion is the hoof of a mule or horse," he wrote.

"Indeed, no ancient writer ever casts doubt on the existence of a deadly poison from the Styx River," Mayor, author of the Mithradates biography "The Poison King," said.

The researchers believe this mythic poison must be calicheamicin. "This is an extremely toxic, gram-positive soil bacterium and has only recently come to the attention of modern science. It was discovered in the 1980s in caliche, crusty deposits of calcium carbonate that form on limestone and is common in Greece," author Antoinette Hayes, toxicologist at Pfizer Research, told Discovery News.

Now called Mavroneri, "Black Water," the Styx originates in the high mountains of Achaia, Greece. Its cold waters cascade over a limestone crag to form the second highest waterfall in Greece.

"Unfortunately, the geochemistry of the river has not yet been studied by modern scientists; therefore, there is no scientific data to support the plausible and interesting calicheamicin theory," Walter D’Alessandro, hydro-geochemist at the Italian National Institute of Geophysics and Volcanology in Palermo, told Discovery News.

Whether Alexander really died from poisoning, as some of his closest friends believed, is pure speculation, Mayor and Hayes concede.

"We are not claiming that this was the poison that killed Alexander, nor we are arguing for or against a poison plot," Mayor said.

"However, such a sacred poison, used by the gods, would be appropriate for Alexander, who was already being thought of as semi-divine," she added.

Alexander fell ill at one of many all-night drinking parties in Babylon, in modern Iraq, crying out from a "sudden, sword-stabbing agony in the liver." The overlord of an empire stretching from Greece to India, was taken to bed with abdominal pain and a very high fever.

Over the next 12 days, he worsened. Alexander could only move his eyes and hands and was unable to speak. He later fell into a coma.

Alexander was pronounced dead on June 11, 323 B.C. -- just before his 33rd birthday.

Retrodiagnoses for his mysterious death have included poisoning, heavy drinking, septicemia, pancreatitis, malaria, West Nile fever, typhoid, and accidental or deliberate poisoning (hellebore, arsenic, aconite, strychnine).

"Notably, some of Alexander’s symptoms and course of illness seem to match ancient Greek myths associated with the Styx. He even lost his voice, like the gods who fell into a coma-like state after drinking from the river," Mayor said.

The poisoning diagnoses were rejected by many experts because few poisons induce fever. Furthermore, even fewer such poisons were available in Alexander's time.

However, naturally occurring calicheamicin, which is extremely cytotoxic, could still be the culprit.

"Cytotoxins cause cell death and induce high fever, chills, and severe muscle and neurological pain. Therefore, this toxin could have caused the fever and pain that Alexander suffered," Hayes said.

According to Richard Stoneman, the foremost expert on the myths of Alexander, the theory offers a good explanation for the Styx's ancient reputation.

"I personally think that Alexander probably died of natural causes -- either typhoid or an overdose of the hellebore used to treat his illness -- but other views are possible," Stoneman, author of "A Life in Legend: Alexander the Great," told Discovery News.

Buckyballs Found in Space

By Irene Klotz, for Discovery News

Twenty-five years after the discovery of buckyballs, the 60-packs of carbon molecules are found again -- this time in space, baked into the death shroud of a sun-like star.

The finding promises to open new doors in astronomy, just as the 1985 discovery of the third form of solid carbon (after diamond and graphite) revolutionized chemistry, leading to new materials built one stable molecule at a time.

The buckyballs were found in a planetary nebula called Tc 1, located about 6,000 light-years away. These types of nebula are shells of gas and dust shed by dying stars. In the case of Tc 1, the star, now a white dwarf, is still encased, but not quite dead.

Astronomers believe that as recently as 100 years ago, the star had another outburst. Its layers of hydrogen, however, already had been shed, leaving it with a helium shell and carbon-rich core.

"For a lot of planetary nebulae, that may be an end stage. But then the helium shell started burning, and it shed carbon-rich and hydrogen-poor material," lead researcher Jan Cami with the University of Western Ontario in Canada told Discovery News.

That turned out to be an ideal environment for cooling carbon atoms to cluster into their most stable form, 60-atom molecules shaped like soccer balls, known as buckyballs.

Cami and colleagues found the molecules by looking at Tc 1's infrared emissions with NASA's Spitzer Space Telescope.

When light hits molecules and atoms, they will vibrate in specific, measurable ways -- a field of science known as spectroscopy. One of Cami's colleagues, who was studying Tc 1, found some unfamiliar fingerprints in the nebula's infrared light. Cami recognized them as carbon's 60-atom configuration and its favored 70-atom carbon partner.

"Cami's data is just so beautifully convincing. They have got some observations that there's almost nothing else interfering," Florida State University chemist Harold Kroto said in an interview.

In 1985, Kroto, with the University of Sussex in the United Kingdom at the time, and colleagues at Rice University in Texas were conducting laboratory experiments to try to understand how long chains of carbon molecules could be made. The carbon chains were found in interstellar space with radio telescopes in the 1970s.

They ended up discovering a third form of solid carbon, perfectly symmetrical geodesic spheres, which they named buckminsterfullerene after the American architect Buckminster Fuller. The most widely known fullerene is a buckyball -- 60 carbon atoms arranged by pentagons and hexagons into a hollow molecular cage one-billionth of a meter wide.

The discovery, which earned Kroto and colleagues Robert Curl and Richard Smalley the 1996 Nobel Prize in Chemistry, opened new frontiers in organic chemistry, physics, materials sciences and electronics.

The molecule proved a stable scaffold for creating new molecules that could hold and dispense electrical charges. Nanotechnology, the science of building materials one atom at a time, was born.

The finding of buckyballs in space may be similarly profound. Buckyballs, for example, may be responsible for mysterious sets of chemical fingerprints in the interstellar medium, known as the diffuse interstellar bands.

"Once you form fullerenes, it's hard to destroy them. They survive high energy, harsh radiation, even cosmic rays hitting them. They're very stable," Cami said. "This is actually just the beginning of a new research field."

7 στους 10 πτυχιούχους θέλουν να φύγουν στο εξωτερικό

Επτά στους δέκα Έλληνες, οι οποίοι είτε έχουν ολοκληρώσει είτε ολοκληρώνουν τις σπουδές τους, θα εγκατέλειπαν ευχαρίστως την Ελλάδα για μια δουλειά στο εξωτερικό, ενώ τέσσερις στους δέκα έχουν ήδη ξεκινήσει ενέργειες για να μεταναστεύσουν, σύμφωνα με δημοσκόπηση της Κάπα Research για «Το Βήμα».

Συγκεκριμένα, το 73,6% δηλώνει ότι θα έφευγε από την Ελλάδα, ενώ το 42% δηλώνει ότι έχει ήδη προβεί σε συγκεκριμένες κινήσεις για να το επιτύχει. Από εκείνους που επιθυμούν να εργαστούν στο εξωτερικό, το 66,4% το κάνει για να έχει καλύτερη ποιότητα ζωής συνολικά, το 44,7% για να βρει μια καλή δουλειά και το 32,6% για να διασφαλίσει περισσότερη αξιοκρατία στην εξέλιξή του. Η συντριπτική πλειοψηφία θέτει ως επιδιωκόμενο μισθό ένα ποσό της τάξεως των 1.500 ως 5.000 ευρώ.

Επίσης, το 60,7% δηλώνει ότι θα προτιμούσε μια θέση εργασίας με προοπτική καριέρας στο εξωτερικό παρά μια μόνιμη θέση εργασίας στον ιδιωτικό ή στον δημόσιο τομέα στην Ελλάδα.

Το 64,1% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι δεν μπορεί να εκπληρώσει τα όνειρά του και τους επαγγελματικούς του στόχους στην Ελλάδα. Το 54,9% θεωρούν ότι στην Ελλάδα έχει αρχίσει να αναπτύσσεται σήμερα ένα μεταναστευτικό ρεύμα αντίστοιχο με εκείνο της δεκαετίας του ΄60, καθώς στην πλειονότητά τους (86,2%) πιστεύουν ότι οι λύσεις που προτείνονται για την έξοδο της χώρας από την κρίση εξακολουθούν να αγνοούν τις δικές τους ανάγκες.

Περιγράφοντας το εργασιακό περιβάλλον μέσα στο οποίο κινούνται οι νέοι σήμερα, και σύμφωνα με τις απαντήσεις των συμμετεχόντων στην έρευνα, το 62,7% εργάζεται με πλήρη απασχόληση, το 12,4% με καθεστώς μερικής απασχόλησης, ενώ το 24,5% δεν εργάζεται και αναζητεί δουλειά.

Από εκείνους που εργάζονται, το 40,6% απασχολούνται ως ιδιωτικοί υπάλληλοι γραφείου, 18,7% ως ελεύθεροι επαγγελματίες, 10,6% ως δημόσιοι υπάλληλοι, 6% ως τεχνίτες ή εργάτες και 4,4% ως ιδιοκτήτες επιχειρήσεων. Παράλληλα, από τους νέους ηλικίας 22 ως 35 ετών οι οποίοι εργάζονται, το 54% απασχολείται σε τομέα σχετικό με εκείνον που σπούδασε, το 26,65% απασχολείται σε αντικείμενο που έχει μερική σχέση με τις σπουδές του, ενώ το 19,2% απασχολείται σε εντελώς άσχετο αντικείμενο με τις σπουδές του.

Ερωτηθέντες για τους στόχους και τις προσδοκίες τους, σε ποσοστό 34% δηλώνουν ότι επιθυμούν γενικώς να έχουν δουλειά, ανεξαρτήτως με το πού θα απασχοληθούν, ενώ σε ποσοστό 26,4% θα ήθελαν να είχαν τη δική τους επιχείρηση. Το 15,5% θα επιθυμούσε να εργαστεί σε κάποια ιδιωτική επιχείρηση, το 10,6% θα ήθελε να εργαστεί ως αυτοαπασχολούμενος και το 9,2% να διοριστεί στο δημόσιο.

Στην ερώτηση «αν είστε (ή ήσασταν) άνεργος τι θα θέλατε να κάνετε», αναφέρουν ότι θα ήθελαν μια οποιαδήποτε δουλειά που θα είναι σταθερή και καλοπληρωμένη (22.1%) ή οποιαδήποτε δουλειά που θα είναι αντίστοιχη των σπουδών και της εμπειρίας τους το (21.1%). Μάλιστα, ένα ποσοστό 16,5% δηλώνει ότι θα δεχόταν οποιαδήποτε δουλειά, ακόμη κι αν οι συνθήκες απασχόλησης ήταν συνθήκες «μαύρης εργασίας».

Πάντως, οι περισσότεροι προτιμούν μια θέση στον ιδιωτικό τομέα (51,5%) παρά στον δημόσιο τομέα (44,3%), ενώ το 73.5% είναι υπέρ της κατάργησης της νομιμότητας στο δημόσιο.

Τέλος, σε ερώτηση «από τι πιστεύετε ότι πάσχει κυρίως η αγορά εργασίας στην Ελλάδα», το 43% απαντά ότι υστερεί στη σύνδεσή της με το εκπαιδευτικό σύστημα, το 30.8% ότι είναι περισσότερο κλειστή και λιγότερο ελαστική σε σχέση με άλλες αγορές εργασίας και το 21.7% ότι υστερεί στο εύρος των επαγγελμάτων που προσφέρει σε σχέση με άλλες χώρες.

Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε σε δείγμα 5.442 νέων από 22 ως 35 ετών, τελειόφοιτους ή απόφοιτους ΑΕΙ και ΤΕΙ, εκ των οποίων η συντριπτική πλειονότητα είτε αναζητεί δουλειά είτε εργάζεται αλλά με μη ικανοποιητικούς όρους.

Probing the Dark Side of the Universe

Analysis by Jennifer Ouellette, for Discovery News

On July 13, 1998, the New Yorker featured one of its classic cartoons (by Jack Ziegler), depicting a TV newscaster somberly announcing, "Scientists revealed today that everything we thought we knew about the universe is wrongedy-wrong-wrong." That's pretty much sums up how the physics and astronomy crowd felt in 1998, when news broke that the expansion of our universe is actually accelerating, due to the effects of a mysterious thing called dark energy.

Ziegler's TV newscaster had a point: dark energy changed everything we thought we knew about the composition (and ultimate fate) of our universe. Scientists currently estimate it accounts for a whopping 72% of everything the universe is made of, followed by 24% dark matter, and 4% "normal" matter -- the latter being every star, galaxy, planet, and so forth contained in the cosmos. (My spousal unit, Caltech cosmologist Sean Carroll, is fond of telling how folks are always giving him grief that we only know about 4% of all the matter in the universe. "The miracle is that we understand 4%!" he exclaims.)

It's tough to probe dark energy to better understand its nature; it's pretty intangible stuff. At least with dark matter, we can study its gravitational influence on visible matter. But a paper appeared in Science last week outlining a new method for measuring dark energy, using data from NASA's Hubble Space Telescope.

The focus of the study, conducted by an international team of scientists, focused on a massive galaxy cluster known as Abell 1689 (pictured top). It's so massive that its gravitational influence creates a magnifying lens of sorts, such that the 34 or so galaxies behind it are split into multiple distorted shapes. This funhouse mirror effect is known as gravitational lensing, one of the more intriguing predictions Einstein made with his theory of general relativity.

Gravitational lensing is a useful tool for astronomers, because the way the light is bent by massive objects like Abell 1689 can shed light on things like dark matter and dark energy. For the latter, though, the scientists had to combine their Hubble data with other techniques, including careful building of precise mathematical models and maps of both the dark and "normal" matter that makes up the cluster, as well as ground-based measurements of the changing distance and speed at which all those background galaxies are hurtling away from us.

The result: The team of scientists were able to narrow the current range of scientific estimates about the effect of dark energy on our universe (usually denoted by the symbol w) by 30%. That result also takes into account data collected using other techniques: supernovae, X-ray imaging of galaxy clusters, and data from the Wilkinson Microwave Anisotropy Probe (WMAP). That's what JPL astronomer Eric Julio calls tackling the issue of dark energy from all sides.

Who cares how fast the universe is expanding, and why is that 30% significant? Well, if you know the rate of expansion, you can deduce the shape (geometry) of the universe, and that shape offers vital clues to our cosmic date. Or, as lead author Priyamvada Natarajan of Yale University put it in the official press release: "The content, geometry, and fate of the universe are linked, so if you can constrain two of those things, you learn something about the third."

See, matter curves space and time around it and gives rise to what we recognize as gravity. The more matter there is, the stronger the pull of gravity, and the more space will curve – making it more likely that expansion will halt and the universe will collapse back in on itself in the antithesis to the Big Bang, dubbed the “Big Crunch.”

If there’s not enough matter, the pull of gravity will gradually weaken as galaxies and other celestial objects move farther apart, and the universe will expand forever with essentially no end. Dark energy joins other evidence indicating a flat universe: not only will the universe expand for ever, the rate of that expansion will continue to accelerate.

These latest findings confirm previous results indicating that the nature of dark energy corresponds to a flat universe, and a universe that will expand faster and faster, with galaxies and stars getting further and further away from each other, even black holes evaporating into trace radiation, until all that's left is a cold, vast, nearly empty expanse in near-thermal equilibrium. That should keep Alvie in Annie Hall up at nights -- even if Brooklyn, per se, is not yet expanding at any perceptible rate.

Ελλάδα-Ισραήλ 0-0;

του Άλκη Γαλδαδά, for protagon.gr

Έχω καταναλώσει όλα όσα γράφτηκαν στα ελληνικά έντυπα για τη συνάντηση Γιώργου Παπανδρέου-Μπέντζαμιν (χαϊδευτικά Μπίμπι) Νετανιάχου και τώρα με έχει πιάσει το στομάχι μου. Δεν θυμάμαι άλλη φορά γύρω από μια επίσκεψη αρχηγού κράτους να έχουν γραφτεί τόσο δραματικά πράγματα ενώ και η παρατήρηση και κάποιων σημαδιών από μόνη της σε βάζει σε σκέψεις για πολλούς. Σαν να ξύπνησαν όλοι ξαφνικά έχοντας δει ένα τρομερό όνειρο. Στο όνειρο υπήρχε η περιγραφή της εισβολής ισραηλινών αεροπλάνων από αέρα, στο Ιράν. Μιας εισβολής που διευκολύνθηκε να φθάσει μέχρι τη Γεωργία, προτεκτοράτο σήμερα Ηνωμένων Πολιτειών-Ισραήλ, από το άνοιγμα των αεροδιαδρόμων της Ελλάδας και της Βουλγαρίας, διότι Τουρκία και Σαουδική Αραβία κρατούσαν τους δικούς τους κλειστούς, ενώ πρώτα είχαν οι Έλληνες βοηθήσει τους Ισραηλινούς πιλότους και να... προπονηθούν σε σχέση με την επιχείρηση αυτή.

Το να έχεις τον Τούρκο γείτονα δεν είναι ό,τι καλύτερο. Αυτό είδα να το μαρτυρούν σε κάτι παμπάλαιες αφηγήσεις τους οι Κινέζοι(!). Έλεγαν για τους προγόνους των σημερινών Τούρκων, αγκυροβολημένους τότε στα σύνορα της Κίνας: «Πρόκειται για λαό αναξιόπιστο, που επιμένει να ζει σε βάρος των γειτόνων του μόνο κάνοντας επιδρομές και ληστείες αγαθών χωρίς εκείνοι να παράγουν τίποτα». Το να σε κυβερνούν εδώ και δεκαετίες άνθρωποι που δεν έχουν εμβαθύνει στη νοοτροπία των γειτόνων σε κάνει να νοιώθεις χειρότερα και από... Κινέζος.

Οι Έλληνες, αιώνια αφελείς, συνεχίζουν να βλέπουν για συμμάχους τους (περιστασιακά και προσωρινά) τους εχθρούς των μόνιμων εχθρών τους. Κάποτε πιστεύαμε ότι αν γίνει πόλεμος με την Τουρκία θα μας βοηθούσαν οι Κούρδοι(!!!) που θα ξεσηκωνόταν στην άλλη άκρη. Τώρα οι Κούρδοι έγιναν σχεδόν υπάλληλοι των Αμερικανών και των Ισραηλινών και για να κάνουν ένα βήμα πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με γραπτή άδεια από αυτούς. Ξεχνούσαμε μάλιστα ότι και στα περιβόητα «σπασίματα» των ελληνικών καταστημάτων στην Πόλη πριν 60 περίπου χρόνια και στην εισβολή του Αττίλα, οι Τούρκοι είχαν μετακινήσει κόσμο από την μακρινή Ανατολία, στην πλειοψηφία τους Κούρδους, για εκτελεστικά όργανα, γιατί θεωρούσαν τους εαυτούς τους όχι αρκετά άγριους για τέτοιες δουλειές. Μετά πιστέψαμε ότι στη Συρία βρήκαμε ένα μόνιμο σύμμαχο αφού τσακωνόταν μια εποχή με την Τουρκία για τα νερά κάποιου φράγματος. Τώρα τα βρήκαν και είναι καλύτερα από ποτέ μεταξύ του κι εμείς τους κοιτάζουμε να παίζουν όντας κλεισμένοι απέξω. Μετά πιστέψαμε ότι οι Ισλαμιστές Τούρκοι ηγέτες ήταν καλύτεροι από τους στρατοκράτες Κεμαλιστές Τούρκους και αρχίσαμε να χαϊδευόμαστε μαζί τους αδιάντροπα και με ελαφρότητα δημόσια σε γάμους και βαπτίσεις. Τώρα νομίζουμε ότι οι αγκαλιές με το Ισραήλ θα κάνουν τους Τούρκους αν όχι να φοβηθούν, τουλάχιστον να ζηλέψουν. Η συστηματική, διεισδυτική και με εμπνεύσεις διπλωματία υπάρχει μόνο σαν αστείο στην Ελλάδα αρκεί να σκεφθούμε ότι τυπικό καλούπι, στην καλύτερη περίπτωση, Έλληνα διπλωμάτη είναι αυτό του κ. Αβραμόπουλου και να σκεφθούμε επίσης ποιοί ήταν τα τελευταία 20 χρόνια Υπουργοί Εξωτερικών.

Εννοείται πως όταν στα ταξίδια μας συναντιόμαστε με Τούρκους και Ισραηλινούς, ανθρώπους σαν κι εμάς, τα βρίσκουμε. Είναι αλήθεια, μου το διηγήθηκαν ηλικιωμένοι Μικρασιάτες, που ήταν νεαρά παιδιά στους διωγμούς του 1922, ότι οι Τούρκοι κάτοικοι των χωριών έκλαιγαν όταν τους έβλεπαν να φεύγουν και μερικοί μάλιστα έλεγαν στους Έλληνες: «πού φεύγετε και μας αφήνετε;». Σήμερα όμως οι διαφορές μας δεν είναι με τους λαούς αλλά με τις ηγεσίες του Ισραήλ και της Τουρκίας. Και αυτές οι ηγεσίες τώρα παίζουν παιχνίδια για να κρατηθούν στην εξουσία. Τα συμφέροντά τους όμως είναι τέτοια που δεν τους επιτρέπουν να τα έχουν σπάσει για καιρό, θα τα ξαναβρούν και η φάπα, στο σβέρκο του ελληνικού λαού και όχι των σημερινών κυβερνητικών στελεχών, θα πέσει και από τις δυο πλευρές. Η πιο ρεαλιστική εκτίμηση για τις σχέσεις Ελλάδας-Ισραήλ είναι αυτή του Stratfor, αμερικανικού Ινστιτούτου αναλύσεων, με δεσμούς με το Πεντάγωνο. Με δυο λόγια οι τύποι εκεί είχαν πει ήδη από τον Ιούλιο ότι η Ελλάδα σήμερα γεωπολιτικά είναι ένας εξουθενωμένος, μοναχικός νάνος και στους ώμους του πατάει τώρα το Ισραήλ με τη φρούδα ελπίδα ότι έτσι θα ερεθίσει την Τουρκία.

Έχουμε και έναν πρωθυπουργό που το βίτσιο του είναι τα βράδια στο σπίτι να κάνει μπροστά στον καθρέφτη τον μεσολαβητή για κάθε είδους καβγάδες ανά τον κόσμο, και το πρωί βγαίνοντας από το σπίτι να ζει ακόμη την φαντασίωσή του. Και έτσι φτάσαμε στα «Γιώργο μου, Μπίμπι μου» επάνω στο πλοίο για τον Πόρο. Αλλά αυτό δεν είναι εξωτερική πολιτική. Ούτε μπορεί η Ελλάδα να λύσει, ούτε καν να βοηθήσει να λυθεί το Παλαιστινιακό. Και εδώ να πούμε κάτι που δεν γράφεται και πολύ αλλά είναι σημαντικό. Τους Παλαιστινίους δεν τους γουστάρουν ούτε οι υπόλοιποι Άραβες. Διότι είναι λαός με μεγάλες ικανότητες και όπου βρεθούν στον αραβικό κόσμο έξω από το γκέτο που τους έχουν υποχρεώσει να ζουν οι Ισραηλινοί, διαπρέπουν. Μια χαρά λοιπόν βολεύονται οι γύρω που ο λαός αυτός είναι κλεισμένος άθελά του στο σιδερένιο κλουβί του και βολεύονται και οι Άραβες να μην έχουν οι Παλαιστίνιοι κράτος με οντότητα. Εμείς βέβαια καλά κάνουμε και συμπάσχουμε, όσοι συμπάσχουμε με αυτό το μαρτυρικό λαό, αλλά είναι βλακείες αυτά που γράφονται ότι θα προβούν σε αντίποινα σε βάρος μας οι άλλες αραβικές χώρες επειδή ήλθαμε πιο κοντά στο Ισραήλ και άρα πιο μακριά από την Παλαιστίνη. Ούτε κινδυνεύουμε να μην επενδύσουν οι Άραβες σε αντίποινα. Όσοι έχουν χρήματα επενδύουν όπου τους συμφέρει, είδαμε άλλωστε και υποσχέσεις όπως του Καντάφι και άλλων αράβων τι αέρας κοπανιστός ήταν. Επίσης είναι αδιανόητο να γράφουν κάποιοι ηλίθιοι ότι τώρα θα έχουμε τρομοκρατικές επιθέσεις από τους Ισλαμιστές επειδή προσεγγίζουμε το Ισραήλ. Είναι σαν να τους λέμε ελάτε και επιτεθείτε μας, εμείς σας έχουμε ήδη δικαιολογήσει. (Αλήθεια, γιατί σε πολλές εφημερίδες δημοσιεύθηκαν άρθρα και αναλύσεις χωρίς υπογραφή από κάτω; Γιατί στις φωτογραφίες από την επίσκεψη σαν να είχε πέσει γραμμή στους φωτογράφους να μην εμφανίζονται άλλα πρόσωπα πλην των δυο ηγετών; Επειδή χρέη διπλωματών εκτελούσαν πράκτορες της Μοσάντ λόγω απεργίας των ισραηλινών διπλωματών και δεν έπρεπε να δούμε τα πρόσωπά τους;). Αυτά για τη σημειολογία.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις όμως έχουν επίσης φερθεί ηλίθια στο ζήτημα των θρησκευτικών δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων της χώρας. Είναι απίστευτο για κράτος να πρέπει να ζητάει την άδεια του κάθε κακομαθημένου ορθόδοξου Μητροπολίτη για να οικοδομηθεί ναός λατρείας και νεκροταφείο ενός άλλου δόγματος. Σαν να ρωτάς ένα φούρναρη αν επιτρέπει να χτιστεί δίπλα του άλλος φούρνος. Αρκετό κακό έχει προξενήσει η εκκλησία όποτε ανακατεύτηκε με την πολιτική, ας αφήσει τον τόπο ήσυχο και ας αναγγείλουν επιτέλους αυτοί που μας κυβερνούν ότι δίνουν χώρο για τζαμί και στην πρωτεύουσα και αλλού. Για να μην υφίστανται τις ήττες τη μια μετά την άλλη και να φαίνεται τώρα στον υπόλοιπο κόσμο ότι ο Ερντογάν απαίτησε να αποκτήσουν στην Ελλάδα χώρο λατρείας οι Μουσουλμάνοι.

Σε ήττα επίσης εξελίχθηκε και η υπόθεση της Παναγίας Σ(τ)ουΜελά την περασμένη εβδομάδα. Ο μηχανισμός προβολής που διαθέτει ο υπερ-φιλόδοξος Πατριάρχης Βαρθολομαίος φούσκωσε ανυπόφορα το γεγονός για την ελληνική πλευρά και ο Ερντογάν απλά μας ευχαριστεί σήμερα για τη βλακεία μας. Εμείς έπρεπε να κρατήσουμε το γεγονός χαμηλά, μια φωτογραφία το πολύ και φθάνει, γιορτάζοντας εσωτερικά, απολαμβάνοντας μέσα μας ό,τι έγινε, κατανοώντας ότι η υπερ-προβολή μιας αυτονόητης τελετής έδινε εκτός από εκατομμύρια ευρώ και πόντους στους Τούρκους, που δεν παρέλειψαν να τους πάρουν από τη διεθνή κοινή γνώμη. Εννοείται ότι τώρα δεν θα πρέπει να τους αρνούμαστε αντίστοιχες αυτονόητες κινήσεις σχετικές με τη δική τους θρησκεία. Επιπλέον θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η μόνη πίεση που μπορεί να ασκήσει σήμερα η Ελλάδα στην Τουρκία είναι ο τουρισμός και τίποτα άλλο. Αν σταματούσε για λίγο η ροή Ελλήνων ψωνιστών και ηδονιστών προς τη γειτονική χώρα αυτό μόνο θα έκαιγε κάπως τους αλαζόνες απέναντί μας κυβερνήτες της.

Το Ιράν είναι αρκετά μακριά μας, διαθέτει σήμερα ένα καθεστώς καταπιεστικό για τους πολίτες του και θρησκευτικά ακολουθεί το Σιιτικό δόγμα, δηλαδή είναι ακόμη πιο φανατικοί στην τήρηση των ισλαμικών επιταγών σε σχέση με την πλειοψηφία των υπολοίπων αραβικών κρατών που είναι Σουνίτες. Σαν λαός είναι αρκετά κλειστοί αλλά όχι εχθρικοί ως προς την Ελλάδα. Δεν έχουμε λοιπόν καμία δουλειά να κρατήσουμε έστω και για λίγο την πόρτα ανοιχτή για να περάσουν αεροπλάνα που θα αδειάσουν τις βόμβες τους στο Ιράν. Μόνον οι επιδόσεις τους στις επιστήμες και την τεχνολογία του περιβάλλοντος είναι πράγματα ευπρόσδεκτα εδώ και θα έπρεπε να μας είχαν ήδη προσελκύσει. Άνθρωποι που έχουν σπουδάσει στο Ισραήλ έχουν να λένε για το πόσο υψηλό είναι το επίπεδο ιδρυμάτων όπως το Technion και το Ινστιτούτο Weizman. Μακριά και αγαπημένοι και με το Ισραήλ λοιπόν, χωρίς γκολ εκατέρωθεν, μια ισοπαλία άνευ τερμάτων θα ήταν η καλύτερη εξέλιξη. Ας το πάρουν απόφαση οι Ταλεϋρανδίσκοι μας ότι θέλουν ακόμη πολλή προπόνηση για να παίξουν στα γήπεδα που ονειρεύονται να παίξουν, και αν η διπλωματία είναι το μεράκι και η αγάπη τους, για όλους τους παραπάνω λόγους ας μελετήσουν κι άλλο και ας θυμηθούν προς το παρόν το στίχο του ποιητή: «για της αγάπης τους καημούς είστε μικροί ακόμη»...

Der Spiegel: Πώς πολεμούν τους επενδυτές στην Κρήτη

Πολυσέλιδο άρθρο αφιερώνει το περιοδικό Der Spiegel στα επενδυτικά σχέδια των Κινέζων στην Κρήτη, στο Τιμπάκι. Περιγράφει τα περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά και τα διλλήματα από το νέο οικονομικό περιβάλλον της Ελλάδας. Ρεπορτάζ του Manfred Ertel δημοσιεύεται στο νέο τεύχος της εβδομαδιαίας πολιτικής επιθεώρησης Der Spiegel, που κυκλοφορεί σημερα Δευτέρα, με τίτλο «Οι απόγονοι των Χίπις» και υπότιτλο «Global Village: Πώς πολεμούν τους ξένους επενδυτές στην Κρήτη».

Άρθρο του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel, όπως μεταφράστηκε και δημοσιεύτηκε από την ιστοσελίδα sofokleous10.gr

Το ρεπορτάζ αναφέρεται στο ενδιαφέρον κινέζων επενδυτών για την κατασκευή λιμένος εκφόρτωσης εμπορευματοκιβωτίων στο Τιμπάκι, στις αντιδράσεις κατοίκων, ξενοδόχων και περιβαλλοντικών οργανώσεων για την «οικολογική καταστροφή», που θα συνεπαγόταν η υλοποίηση του έργου, αλλά και στην άμεση ανάγκη επενδύσεων στην Ελλάδα, η οποία πλήττεται από την οικονομική κρίση.

«Τίποτα όπως πριν»

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Το λιμάνι των ΧανίωνΜερικές φορές ο Θανάσης Κτιστάκης αισθάνεται ότι του θυμίζουν παλιές κακές εποχές. Εκείνες τις ημέρες, που ο πατέρας του Γεώργιος, μαζί με πολιτικούς φίλους του, αγωνιζόταν στα βουνά της Κρήτης εναντίον της ελληνικής στρατιωτικής δικτατορίας και κάθε νέος υποστηρικτής του αγώνα σήμαινε μια μικρή νίκη κατά των συνταγματαρχών. Ανήκε στα πρώτα μέλη του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη, όταν έπεσε η χούντα το 1974. Από το 1987 μέχρι το 1994 διετέλεσε δήμαρχος των κοινοτήτων Καμηλάρι, Καλαμάκι, Φαιστός και Άγιος Ιωάννης, στον ωραιότερο κόλπο της νότιας Κρήτης. ‘Πάντοτε έκανα αυτό που μπορούσα να κάνω’, λέει ο Κτιστάκης. Σήμερα είναι εκπρόσωπος του συλλόγου γονέων στο σχολείο, όπου φοιτούν οι κόρες του.

Τώρα πρέπει και πάλι να αντιπαρατεθεί με έναν πανίσχυρο εχθρό. Κινέζοι επενδυτές σχεδιάζουν να κατασκευάσουν ένα τεράστιο λιμάνι εκφόρτωσης εμπορευματοκιβωτίων στον κόλπο κοντά στο Τιμπάκι, εκεί που αρχίζει η γραφική, μήκους τριών χιλιομέτρων περίπου αμμώδης παραλία. Εκεί, όπου οι υπό εξαφάνιση θαλάσσιες χελώνες έχουν τις φωλιές τους και μεγάλο κομμάτι των ακτών βάσει κοινοτικής οδηγίας τελεί υπό περιβαλλοντική προστασία. Οι επενδυτές μπορούν να βασίζονται στη στήριξη των κομματικών φίλων του Κτιστάκη στην Αθήνα. Γιατί η κυβέρνηση χρειάζεται κάθε ‘σεντ’ στη μάχη κατά της χρεοκοπίας.

Εδώ και πολλά χρόνια οικολογικά συνειδητοποιημένοι αγρότες και ενοικιαστές δωματίων στον κόλπο του Κομού επένδυσαν στον τουρισμό και ενέδωσαν στις μεγάλες ξενοδοχειακές αλυσίδες ή στους οικοδομικούς ομίλους. Ακόμη και ο Κτιστάκης, που ενοικιάζει δωμάτια, παράγει βιολογικό ελαιόλαδο και κρασί. ‘Ήμασταν περήφανοι που εδώ ήταν τα όρια για όλους τους κερδοσκόπους’, λέει ο ίδιος.

Τώρα όμως αναμένεται να δημιουργηθεί εδώ, στη λεπτή άμμο, ένα σύγχρονο λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων, με τρία έως τέσσερα χιλιόμετρα μόλους και προβλήτα μήκους 1200 μέτρων. Γι’ αυτό ο ρηχός κόλπος θα πρέπει να εκσκαφεί σε βάθος μέχρι και 17 μέτρα. «Μετά δεν θα είναι πια τίποτα εδώ, όπως ήταν πριν», λέει ο Κτιστάκης.

Νέες καταλήψεις;

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Επενδυτική επιδρομή των Κινέζων; Το σχέδιο υπάρχει εδώ και πέντε χρόνια. Όταν ο Κτιστάκης – με τα ψαρά μαλλιά και την κοιλίτσα – άκουσε πρώτη φορά γι’ αυτό, μάζεψε επειγόντως τους γείτονες να τους μιλήσει. Ανθρώπους, που – όπως αυτός – είχαν αποφασίσει να ζήσουν στο Καλαμάκι, επειδή σέβονται τη φύση. Στην αρχή ήταν 25 άτομα, διάφοροι ντόπιοι, αλλά και άλλοι από το Βέλγιο, τη Γαλλία, την Ιταλία, τη Μεγάλη Βρετανία και τη Γερμανία, που ήλθαν εδώ την εποχή, που οι Χίπις έτρεχαν σωρηδόν στα Μάταλα, πίσω από τον κόλπο και στις περίφημες σπηλιές έκαναν τα ‘τσιγαριλίκια’ τους.

Έτσι, ήταν κυρίως οι απόγονοι των Χίπις εκείνοι, που – με τις καλές διασυνδέσεις στην πατρίδα τους - μετέφεραν στην Αθήνα και στις Βρυξέλλες τις διαμαρτυρίες των Κρητών. Έκαναν κατάληψη των γραφείων της περιφέρειας στο Ηράκλειο, άσκησαν πιέσεις στα κόμματα, κινητοποίησαν κόσμο μέσω του διαδικτύου, έκαναν καταχωρίσεις από όλα τα μέρη του κόσμου. Όλοι οι δήμαρχοι των περιοχών γύρω από τον κόλπο της Μεσσαράς ήταν μαζί τους, ανεξαρτήτως κόμματος. Κάποια στιγμή, πριν από έναν χρόνο, νόμισαν ότι κέρδισαν τη μάχη, το ‘πρότζεκτ’ πάγωσε. ‘Κερδίσαμε καθαρά το παιχνίδι’, λέει ο Κτιστάκης.

Αλλά τώρα επαπειλείται επαναληπτικός αγώνας, που δεν τον είχαν υπολογίσει και δεν μπορούσαν να το κάνουν. Γιατί η Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει και η κυβέρνηση χρειάζεται επειγόντως επιπλέον έσοδα.

Ήδη έχει προγραμματισθεί η κατασκευή νέου αεροδρομίου στο κέντρο του νησιού, κοντά στο Τιμπάκι. Η ελληνίδα Υπ. Οικονομίας και Ναυτιλίας επιδιώκει ανοιχτά επενδύσεις δισεκατομμυρίων από την Κίνα.

Όλα στους Κινέζους;

Bildunterschrift: Großansicht des Bildes mit der Bildunterschrift: Θα επηρεαστεί το περιβάλλον;Ο περιφερειάρχης Ηρακλείου λέει ότι το λιμάνι θα είναι έτοιμο το αργότερο σε πέντε χρόνια. Τους επόμενους μήνες κιόλας η κυβέρνηση θα λάβει τις σχετικές αποφάσεις. Επενδυτές υπάρχουν αρκετοί. Οι Νοτιοκορεάτες και οι Άραβες του Ντουμπάι θα συμμετείχαν ευχαρίστως, αλλά όλα δείχνουν ότι η κρατική επιχείρηση China Ocean Shipping Company (Cosco) θα πάρει τη δουλειά.

Μόλις ανέλαβε άλλωστε το λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων του Πειραιά έναντι 3,4 δις. ευρώ για 35 χρόνια. Οι Κινέζοι ενδιαφέρονται και για τον ελλειμματικό ΟΣΕ, για νέα κέντρα logistics και για άλλα λιμάνια. Η Ελλάδα – λένε – θα γίνει η ‘πύλη της Κίνας στην Ευρώπη’ και θα ανταγωνιστεί το Ρότερνταμ. Η Ελλάδα θα γίνεται όλο και πιο κινέζικη.

Η Cosco θέλει να επενδύσει στην Κρήτη τουλάχιστον 500 εκατομ. Ευρώ. Περίπου 2 εκατομ. κοντέινερ θα μπορούσαν έτσι να φτάνουν από εδώ – κόβοντας δρόμο – στη νότιο Ευρώπη και στα Βαλκάνια. Τον Ιούνιο ο αναπληρωτής π/θ του Πεκίνου Zhang Dejiang υπέγραψε στην Αθήνα συμφωνίες δισεκατομμυρίων. Το ταξίδι του αφορούσε και την Κρήτη. ‘Έρχονται οι Κινέζοι’, έγραφαν πανηγυρίζοντας οι ελληνικές εφημερίδες.

Για τις σχεδιαζόμενες εξορύξεις πετρελαίου της ΒΡ, μεταξύ Κρήτης και ακτών της Λιβύης, το λιμάνι στο Τιμπάκι θα διάνοιγε νέες στρατηγικές προοπτικές – ως πρώτος σταθμός από τη Ν.Α. Ασία,μετά τη διέλευση από τη διώρυγα του Σουέζ.

Αυτό θα σήμαινε περίπου 800 νέες θέσεις εργασίας. Όμως εδώ αυτό δεν ενδιαφέρει κανέναν. Όπως λέει ο Κτιστάκης, σ’ αυτή την περίπτωση θα χάνονταν περίπου 6500 τουριστικές κλίνες. Και μετά διηγείται την ιστορία του Prato, της μοναδικής πρωτεύουσας της ιταλικής υφαντουργικής βιομηχανίας. ‘Εκεί δουλεύουν πλέον Κινέζοι σε κινεζικές επιχειρήσεις, με κινεζικούς πολύ χαμηλούς μισθούς υπό κινεζικές συνθήκες. Μόνο τα ρούχα φέρουν την ετικέτα made in Italy’, λέει.

Γι’ αυτό θα κάνει ό,τι μπορεί, για να σταματήσει το έργο για το λιμάνι – για δεύτερη φορά – προκειμένου να σώσει τον κόλπο του. Και μαζί την ιστορία των Ματάλων και των σπηλιών.

Πρόστιμο 42 εκατ. δολαρίων στη Blackwater

Πρόστιμο ύψους 42 εκατ. δολαρίων θα καταβάλει η ιδιωτική εταιρία ασφάλειας Xe, γνωστή ως πρότινος με την ονομασία Blackwater Worldwide, για την παραβίαση περιορισμών στις εξαγωγές που ισχύουν στις ΗΠΑ, σύμφωνα με την εφημερίδα The New York Times.

Το πρόστιμο επιβλήθηκε για εκατοντάδες παραβιάσεις, περιλαμβανομένων της εξαγωγής όπλων που δεν επιτρέπονται στο Αφγανιστάν και την παροχή εκπαίδευσης ελεύθερων σκοπευτών σε αστυνομικούς στην Ταϊβάν, έγραψαν οι Times, επικαλούμενες πηγές της εταιρίας και της κυβέρνησης του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα που είναι σε θέση να γνωρίζουν τις λεπτομέρειες της υπόθεσης.

Η Blackwater έγινε γνωστή όταν στελέχη της που φρουρούσαν μια οχηματοπομπή στο Ιράκ άνοιξαν πυρ σε μια πολυσύχναστη πλατεία της Βαγδάτης το Σεπτέμβριο του 2007, σκοτώνοντας 17 άμαχους.

Μετά από μακροσκελείς διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη Xe και νομικούς στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, κατέληξαν σε διακανονισμό με αποτέλεσμα η εταιρία να αποφύγει ποινική δίωξη.

Πέντε στελέχη της εταιρίας αντιμετωπίζουν διώξεις για παράνομο οπλισμό, ενώ δύο πρώην εργαζόμενοί της διώκονται για τις δολοφονίες δυο Αφγανών στην Καμπούλ τον Μάιο του 2009.

Ωστόσο, παρά το πρόστιμο, η Xe εξακολουθεί να μπορεί να συμμετέχει σε κυβερνητικούς διαγωνισμούς, τόνισαν οι Times.

Πηγή: TVXS

A 'Double Planet' Seen From Mercury

Image credit: NASA

Analysis by Ray Villard, for Discovery News

I never cease to be humbled and amazed when I see our Planet Earth reduced to a pinpoint when photographed from elsewhere in the solar system. So far, our planet-roaming spacecraft have taken tourist snapshots of Earth as seen from Mars, Saturn, and beyond Pluto’s obit.

But this latest view from NASA’s MESSENGER (MErcury Surface, Space ENvironment, GEochemistry and Ranging) spacecraft is a jaw-dropper.

If in some parallel universe Mercury had intelligent life, its science equivalent of Galileo would have cataloged Earth as a “double planet,” because our moon is so comparatively large next to Earth.

In fact, recent news from NASA's Lunar Reconnaissance Orbiter shows that the moon is a geologically active world. Call it a “satellite planet” -- a teasing oxymoron introduced by Pluto explorer Alan Stern.

In fact this kind of humbling photograph makes the debate over planet-size -- as in the case of the Pluto hysteria – seem irrelevant. Face it, we like on a speck of cosmic dust.

Views like this momentarily lift us from the gravitational pull of our warlike species. It makes all of our political fights, conflicts and upheavals seem puny and irrelevant against the velvet black backdrop of a star sprinkled infinite universe. You might imagine such a view from standing alongside the thrones of mythological gods.

The snapshot was not taken for inspiration but for science. It’s part of MESSENGER's campaign to search for vulcanoids. These aren't Mr. Spock mutants, but small rocky objects that might exist in orbits between Mercury and the Sun.

Carl Sagan was first taken aback by the distant Earth perspective when the Voyager 1 spacecraft photograph Earth from 3.7 billion miles away in 1990. He was inspired to write the 1994 book, “Pale Blue Dot: A Vision of the Human Future in Space.”

Ok, so what if Earth is just a dot in the picture? Well, it’s incredible to think that dot encompasses all the achievements, joys, fears, and tears of the 100 billion people who have occupied this celestial pebble since the dawn of our species.

Mars Voyage Could Leave Crew Dangerously Weak

Content provided by AFP

If a human ever sets foot on Mars, will it be a giant step or an exhausted shuffle?

Long-term space flight so weakens fitness that an astronaut heading to the Red Planet may lose up to half the power in key muscles in the course of the mission, scientists have found.

The loss -- equivalent to a crew member aged between 30 and 50 returning home with the muscles of an 80-year-old -- would add a major danger to a trip already laden with peril, they said.

Researchers led by Robert Fitts, a professor of biology at Marquette University in Milwaukee, Wisconsin, took tiny samples of tissue from the calf muscles of nine U.S. and Russian astronauts who spent around six months on the International Space Station (ISS).

The biopsies, taken 45 days before launch and on the day of return, showed dramatically how muscles atrophy in zero gravity.

The losses in fiber mass, force and power translated into a decline of more than 40 percent in the capacity for physical work, Fitts reported.

Ironically, beefing up before the trip had no impact on muscle loss. In fact, crew members who began with the biggest muscles turned out to have the biggest decline in muscle fitness.

Under one NASA scenario, a return trip to Mars using current rocket technology would take around three years, if a one-year stay on the planet is factored in.

If so, the decline in the most-affected muscles such as the calf could approach 50 percent, said Fitts.

Astronauts would tire faster doing even routine tasks, especially if they donned a space suit, and on returning to terrestrial gravity they could be so weak they might be unable to evacuate their spacecraft quickly in an emergency.

The paper has been published online by The Journal of Physiology, and will appear in print next month.

Muscle loss is a well researched area in space medicine, but this is the first to include specific analysis of muscle cells on long-duration missions.

Fitts said the results should not discourage humans from venturing farther into space.

"Manned missions to Mars represent the next frontier, as the Western Hemisphere of our planet was 800 years ago," he said. "Without exploration, we will stagnate and fail to advance our understanding of the Universe."

Even so, the findings clearly show the need to improve fitness regimes in space so that astronauts are exposed to high-resistance exercise and the kinds of motions they experience on Earth, he said.

Muscle loss adds to the long list of hazards facing a trip to Mars.

In addition to technical dangers, astronauts face cancer-causing damage to DNA from cosmic radiation, loss of bone density and mental stress from prolonged incarceration.

In June, six men from Europe, Russia and China were locked away in a mock spaceship in a Moscow research institute for a year and a half to simulate a manned mission to Mars.

The 520-day experiment comprises 250 days for the outward trip, 240 days for the return but only 30 days on the Martian surface.

«Εμένα είπες Ελληνάρα;»

Του Κώστα Λεονταρίδη στην Καθημερινή της 7/8/2010

Σε γενικές γραμμές, αλλού το κράτος δεν επιτρέπει σε κάποιους να δρούν σαν να είναι εκ γενετής υπέρτεροι των υπολοίπων, οι άτυποι δείκτες και οι άγραφοι νόμοι προνομιακής μεταχείρισης πολιτών διαφέρουν πολύ από τους δικούς μας. Η δική μας διχοστασία και επιθετικότητα απέναντι στον πλησίον έχει βαθιές ρίζες. Μετά τέσσερις αιώνες υποδούλωσης στους Οθωμανούς –ο όρος σκλαβιά αδικεί πολλούς προγόνους μας που ζούσαν σαν μπέηδες– τα κυρίαρχα γεγονότα που συνέθεσαν τη νεοελληνική πραγματικότητα ήταν συνεχείς και άγριες εσωτερικές αντιπαλότητες, πόλεμοι, εμφύλιος, δικτατορίες, κοινωνικοί διχασμοί.

Δύσκολα θα βρείς άλλο κράτος που από τη σύστασή του κουβαλά τόσο βαρίδια και ένα λαό που με τη λογική του ανήκει στη Δύση ενώ η ψυχή του τέρπεται από ανατολίτικη νοοτροπία και οι συνήθειές του προς τα εκεί γέρνουν. Μπαξίσι, ρουσφέτι, χαράτσι, κεμπάπ, ιμάμ, «χίλιες και μία νύχτες» και πάει λέγοντας... Με απαξιωτικό πρόσημο τη λέξη «Ελληναράδες», μια νεοσυσταθείσα κάστα ευγενών του ευρύτερου πνεύματος και των δυσνόητων στη μάζα τεχνών χάραξε μια νοητή γραμμή. Στη μία πλευρά βρίσκονται οι ίδιοι, που κακιά μοίρα το ’φερε να γεννηθούν σε αυτό τον τόπο, αυτοί οι τόσο προικισμένοι και αψεγάδιαστοι. Στην αντίπερα όχθη είναι το βασίλειο των «κάφρων», δηλαδή εκείνων που αμαυρώνουν την εικόνα της χώρας μας και δεν την αφήνουν να υψωθεί σε επίπεδα ιδανικής πολιτείας.

Στους «Ελληναράδες» απαντώνται, ωστόσο, πλούσιοι και φτωχοί, μορφωμένοι και άξεστοι, δουλευταράδες και τεμπέληδες, προνομιούχοι και μη. Τα χαρακτηριστικά του «Ελληνάρα» είναι παραδοσιακά: πετάει τα σκουπίδια όπου βρει, οδηγεί σαν υποψήφιος δολοφόνος, ουρλιάζει σε δημόσιο χώρο, οι δικές του απολαύσεις και τα συμφέροντά του είναι πάνω από όλα κι όλους. Ο άκρατος εγωτισμός είναι ο συνδετικός κρίκος αυτών των ανόμοιων ανθρώπων, που αλληλοκαταγγέλλονται ως «Ελληναράδες», αλλά όλοι με τη σειρά τους συμφωνούν με την κάστα των «υπεράνω» στο εξής: για τα όποια χάλια, πάντα φταίνε κάποιοι άλλοι.

Λύθηκε το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων;

Το μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων, που έχει κατά καιρούς καταστεί υπεύθυνο για τις εξαφανίσεις εκατοντάδων πλοίων και αεροσκαφών, υποστηρίζει πως έλυσε ένας Αυστραλός ερευνητής. Όπως λέει ο καθηγητής Joseph Monaghan δεν πρόκειται ούτε για εξωγήινους, ούτε για την χαμένη Ατλαντίδα, όπως έχει κατά καιρούς ακουστεί, αλλά για γιγαντιαίες φυσαλίδες μεθανίου, οι οποίες όταν αρχίζουν την άνοδο προς την επιφάνεια της θάλασσας εκτοπίζει το νερό.

Το Τρίγωνο των Βερμούδων είναι μια τριγωνική γεωγραφική περιοχή ανάμεσα στις Βερμούδες, το Πουέρτο Ρίκο και την Φλώριντα των Ηνωμένων Πολιτειών. Οι αναφορές για ανεξήγητα συμβάντα αρχίζουν από το 1940. Μερικά από τα πλοία που εξαφανίστηκαν, βρέθηκαν αργότερα τελείως εγκαταλελειμμένα, ενώ άλλα δεν εντοπίστηκαν ποτέ χωρίς να στείλουν κανένα σήμα κινδύνου. Ένα εντυπωσιακό περιστατικό ήταν η εξαφάνιση του πυρηνικού υποβρυχίου «Scorpion» τον Μάιο του 1968: αν και ανακαλύφθηκε μερικούς μήνες αργότερα στον πυθμένα του ωκεανού, δεν κατέστη δυνατόν να δοθεί μια εξήγηση για το δυστύχημα.

Σύμφωνα με την έρευνα του καθηγητή Ωκεανογραφίας του πανεπιστημίου της Μελβούρνης, Joseph Monaghan, κάτω από τον πυθμένα του Ατλαντικού Ωκεανού στην περιοχή που αποκαλείται τρίγωνο των Βερμούδων, βρίσκονται τεράστια αποθέματα μεθανίου. Ασθενείς σεισμικές δονήσεις είναι πιθανό να απελευθερώνουν μεγάλες ποσότητες του αερίου, δημιουργώντας «κενά» στη θάλασσα και παρασύροντας όποιο πλοίο ή αεροπλάνο τυγχάνει να βρίσκεται στην περιοχή.

«Το μεθάνιο σε μεγάλα βάθη είναι υγροποιημένο και υπό πίεση. Όταν όμως βρει μια οδό διαφυγής και αρχίσει την άνοδό του προς την επιφάνεια της θάλασσας μετατρέπεται σε αέριο που διαστέλλεται γεωμετρικά. Όποιο πλοίο βρεθεί στο σημείο, χάνει κυριολεκτικά το νερό από κάτω του, με αποτέλεσμα να βυθιστεί χωρίς να αφήσει ίχνη. Το ίδιο συμβαίνει και με όποια αεροσκάφη πετούν πάνω από την περιοχή, που χάνουν την στήριξή τους και συντρίβονται στο κενό που αφήνει από κάτω της η φυσαλίδα - δολοφόνος», εξηγεί ο καθηγητής.

Πηγή: TVXS

Saturn's North Pole Hexagon Mystery Solved?

Analysis by Nicole Gugliucci, for Discovery News

I'll admit, I did a double-take when I first saw the pictures of the hexagon at Saturn's north pole. We don't see too many regular polygons in astronomy. It makes me think of Ellie Arroway's (played by Jody Foster) ominous line in the movie Contact upon seeing the geometric patterns of light on a distant planet: "They're alive."

It also begs the question: Is it natural? And how can it be? To find out, physicists at the University of Oxford have recreated the hexagon in the lab. They've found that a regular, pointy shape is indeed a natural phenomenon in this case.

The hexagon was first detected by the Voyager missions in the 1980s. Infrared mapping of the strange shape by Cassini in 2006 showed that it had survived for at least 25 years.

In 2006, Cassini confirmed the Voyager Program's observations of Saturn's hexagon, what did scientists make of it at the time? (NASA)The Oxford researchers made a model of Saturn's North Pole. A slowly-spinning cylinder of water represented Saturn's atmosphere, and a small, rapidly-spinning ring represented a jet stream. They added some fluorescent green dye, and got a pretty well-defined hexagon.

By playing with the speed of the ring, the researchers could make nearly any shape that they wanted. The greater the difference in speed between the water and the ring, the fewer sides the polygon had. The shape seems to be bound by eddies that slowly orbit and confine the inner ring into the polygon.

Apparently, these shapes are not uncommon in fluid dynamics and can even be seen in hurricanes. This seems to be an example of a well-known phenomenon in one field being relevant to another in a completely unexpected way. But it takes a while for each community to be aware of the other one's results.

Watch the video of the laboratory hexagon growing (credit: Anna Barbosa Agular):

«Διαρροή εγκεφάλων απειλεί την Ελλάδα»

«Το σκεπτόμενο μέρος του έθνους μαζεύει απογοητευμένο τα μπογαλάκια του» είναι ο τίτλος του άρθρου του Arjen van der Ziel, ανταποκριτή στην Κωνσταντινούπολη της ολλανδικής εφημερίδας Volkskrant, ενώ στον υπέρτιτλο σημειώνεται: «Διαρροή εγκεφάλων απειλεί την Ελλάδα».

Το άρθρο αναφέρει τα ακόλουθα:

Ο Ωρωπός, μια ελληνική παραλιακή πόλη, γίνεται το καλοκαίρι ένας παράδεισος διακοπών. Αλλά οι πειρασμοί του καλοκαιριού δεν απευθύνονται στον 41χρονο Παύλο Περλάτη. Ο μάνατζερ τηλεπικοινωνιών που κάθεται σε μια παραθαλάσσια βεράντα, λέει πως έχασε την εργασία του, πριν από επτά μήνες και πως δεν καταφέρνει να βρει νέα εργασία. «Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι κάποιος σαν εμένα, με πτυχίο και δεκαπέντε χρόνια εμπειρίας, δεν θα μπορούσε να βρει δουλειά. Τους τελευταίους μήνες σκοτώθηκα να ψάχνω, αλλά η αγορά εργασίας έχει καταρρεύσει».

«Πούλησα το αυτοκίνητό μου για να συνεχίζω να πληρώνω την υποθήκη μου. Και νομίζω ότι τώρα θα πρέπει να νοικιάσω το σπίτι μου και να μετακομίσω με τη γυναίκα μου και το γιο μου στους γονείς μου». Σκουπίζει τα ιδρώτα από το μέτωπό του. «Αυτό δεν είναι ένα καλό βήμα στα 41 μου».

Ο Περλάτης αποθέτει, επομένως, τις ελπίδες του τώρα στο εξωτερικό. Μεταξύ άλλων, έχει κάνει αιτήσεις για δουλειά στο Μεξικό, την Τσεχία και την Αγγλία. «Αν μέσα σε λίγους μήνες δεν βρω δουλειά, θα έχω μεγάλο πρόβλημα, μάλλον θα αναγκαστώ να πουλήσω το σπίτι μου».

Επίσημα στοιχεία σχετικά με την αυξανόμενη φυγή δεν υπάρχουν ακόμα. Αλλά μια πρόσφατη δημοσκόπηση στη δεύτερη πόλη της Ελλάδας, τη Θεσσαλονίκη έδειξε ότι το 47% των νέων μεταξύ 18 και 30 θέλουν να πάνε στο εξωτερικό. «Ήμουν σοκαρισμένη από αυτό το αποτέλεσμα», είπε η διευθύντρια του γραφείου To The Point, Γκέλυ Δουμβή, το οποίο πραγματοποίησε την δημοσκόπηση. «Πολλοί νέοι άνθρωποι αισθάνονται ότι δεν υπάρχει ελπίδα».

Σύμφωνα με τη διευθύντρια του ελληνικού παραρτήματος του γραφείου ευρέσεως εργασίας-γίγαντα, Manpower, κα Βενετία Κιούσια, υπάρχει κίνδυνος μιας επιζήμιας διαρροής εγκεφάλων. «Επικρατεί πανικός στον κόσμο. Ανοίγεις την τηλεόραση και ακούς μόνο αρνητικές ειδήσεις. Όλα είναι μελανά, χωρίς καμιά ελπίδα».

Η Κιούσια, προβλέπει δραματικές συνέπειες, εάν συνεχιστεί το κύμα της μετανάστευσης. «Η Ελλάδα θα χάσει τους νέους και μορφωμένους ανθρώπους της, αυτούς από τους οποίους περιμέναμε να την αναπτύξουν. Θα γίνουμε μια χώρα με ανθρώπους με χαμηλό επίπεδο μόρφωσης και ηλικιωμένους».

Mathematicians are like Frenchmen:
Whatever you say to them they translate into their own language and forthwith, it is something entirely different.

GOETHE

Ο όρμος

tvxs.gr Ο όρμος


Μια απίστευτη ιστορία μαζικής δολοφονίας δελφινιών καταγράφεται σε ντοκιμαντέρ.

O Έλληνoαμερικανός Λούη Ψυχογιός (Louie Psihoyos), διάσημος φωτογράφος του National Geographic, σκηνοθετεί την ταινία «Ο όρμος» (The Cove, 2009) αποτυπώνοντας την ετήσια διαδικασία εξόντωσης δελφινιών στην Ιαπωνία.

Κάθε χρόνο, 23.000 δελφίνια σφαγιάζονται με την κάλυψη της Ιαπωνικής κυβέρνησης σε έναν καλά κρυμμένο όρμο στην πόλη Taiji της Ιαπωνίας. Μια ομάδα ακτιβιστών, με τη βοήθεια του πρώην παρουσιαστή Ric O’Barry του πασίγνωστου «Φλίπερ, το Δελφίνι», εξοπλισμένοι με στρατιωτική τεχνολογία και χρησιμοποιώντας στρατιωτικές τακτικές επιχειρούν να αποκαλύψουν τη σφαγή - άγνωστη ακόμη και από τους ίδιους τους Ιάπωνες πολίτες.

Η σφαγή

Φύλακες περιπολούν την παραλία απαγορεύοντας την οποιαδήποτε φωτογράφιση ή καταγραφή. Ψαράδες στην πόλη Τaiji της Ιαπωνίας αιχμαλωτίζουν δελφίνια εκμεταλλευόμενοι την ευαισθησία τους στους ήχους και τα φέρνουν σε ερημικό όρμο. Τα πιο όμορφα επιλέγονται για πώληση σε τιμές που κυμαίνονται στις πολλές δεκάδες (ή και εκατοντάδες) χιλιάδες δολαρίων. Είναι τα δελφίνια που καταλήγουν σε πισίνες της Δύσης για να πραγματοποιήσουν σόου προς τέρψη των επισκεπτών. Τα υπόλοιπα, τα περιμένει η σφαγή και πώληση του κρέατος, πλούσιο σε περιεκτικότητα υδραργύρου κι έτσι ακατάλληλο προς βρώση. Το ντοκιμαντέρ παρακολουθεί μεταξύ άλλων τις συνέπειες που έχει στην υγεία των ανυποψίαστων Ιαπώνων αυτή η κατανάλωση.

«Φλίππερ το δελφίνι»

Στη διάρκεια της δεκαετίας του 60, ο Ric O’Barry ήταν ο πιο γνωστός εκπαιδευτής δελφινιών στον κόσμο και δούλευε στο πλατό της δημοφιλούς τηλεοπτικής σειράς «Φλίπερ το δελφίνι». Καθημερινά, ο Barry έβαζε τα δελφίνια να δουλεύουν κι έκανε έτσι το τηλεοπτικό κοινό να χαμογελά.

Το 1970, ωστόσο, όλα άλλαξαν. Η σειρά είχε ολοκληρωθεί, κάποια από τα δελφίνια είχαν πουληθεί σε θιάσους, ενώ ένα από αυτά, η Κάθι, είχε περιοριστεί σε μια δεξαμενή στο Μiami Seaquarium. Ο Barry αισθανόταν τη θλίψη της, δεν είχε καθόλου αντιληφθεί όμως τη δύναμή της.

«Μια μέρα κολύμπησε στην αγκαλιά μου, με κοίταξε μέσα στα μάτια, πήρε μια ανάσα, βυθίστηκε στον πυθμένα και έμεινε εκεί. Προσπάθησα να την επαναφέρω αλλά ήταν αργά. Για τα δελφίνια, κάθε ανάσα είναι μια συνειδητή προσπάθεια - όχι όπως στους ανθρώπους, που γίνεται αντανακλαστικά - και η Κάθι επέλεξε να μην πάρει την επόμενη ανάσα», εξομολογείται ο Ric O’Barry με δάκρυα στα μάτια.

Ξαφνικά, αισθάνθηκε «βρώμικος». Όρμισε στο γραφείο του διευθυντή ουρλιάζοντας: «Γιατί το κάνουμε αυτό; Γιατί;».

Τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες, ο Ric O’Barry έχει αφιερώσει τη ζωή του στην κατεδάφιση της ίδιας βιομηχανίας που βοήθησε να χτιστεί, στην αφύπνιση των πολιτών του κόσμου ώστε να μπει ένα τέλος στην πρακτική της αιχμαλώτισης δελφινιών προς όφελος του ανθρώπου- είτε το όφελος αυτό ονομάζεται κέρδος, είτε φαγητό, είτε αναψυχή.

Η ταινία

Η ομάδα του Louie Psihoyos τον προσεγγίζει και αρχικά αποφασίζουν να κάνουν ένα περιγραφικό ντοκιμαντέρ. Ωστόσο, η παντελής άρνηση των ιαπωνικών αρχών να συνεργαστούν μετατρέπει την ταινία σε θρίλερ. Εξελίσσεται σε παράλληλες θεματικές ενότητες. Προετοιμασίες για την κρυφή επιχείρηση καταγραφής της σφαγής δελφινιών εναλλάσσονται με την πολιτική καταγραφή της στάσης της Ιαπωνίας στους διεθνείς οργανισμούς, και την αδυναμία των τελευταίων να επιβάλλουν μια απαγόρευση αυτής της πρακτικής.

Η ταινία δεν έχει προβληθεί στην Ιαπωνία, εκτός από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τόκυο. Ο δήμαρχος του Taiji, Kazutaka Sangen, διαμαρτυρήθηκε για τη βράβευση με Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ στα Όσκαρ.

«Νομίζω ότι είναι λυπηρό το γεγονός ότι η ταινία παρουσιάζει ως γεγονότα, υλικό που δεν έχει επιστημονική απόδειξη», δήλωσε ο ίδιος στο πρακτορείο ειδήσεων Reuters, ενώ υποστήριξε πως το κυνήγι είναι νόμιμο στην Ιαπωνία και ζήτησε στάση σεβασμού απέναντι στις παραδόσεις διαφορετικών πολιτισμών.